• Η πολύ αρκουδολογία ήταν λογικό και αναμενόμενο ότι θα προκαλούσε κάποιο είδος πολιτικής αντίδρασης.

• Όταν ο κόσμος αρχίσει να υποφέρει καταστροφικές συνέπειες από την παρουσία των αρκούδων τόσο κοντά σε κατοικημένες περιοχές…

• Όταν τις βλέπει να σεργιανούν στους δρόμους της γειτονιάς του και να μπαίνουν μέσα στις αυλές των σπιτιών του και να τρώνε τα φρούτα των δέντρων του…

• Αρχίζει και κτίζει μέσα του διάφορα φοβικά σύνδρομα.

• Τι θα γίνει, σκέπτεται, έτσι και συναντηθούν αυτά τα θηρία με τα παιδιά μας?

• Τι θα συμβεί εάν εισβάλουν σε μια παιδική χαρά?

• Τι θα συμβεί έτσι και πέσει πάνω τους ανυποψίαστος κάποιος γεωργός που πάει να ποτίσει τα καλαμπόκια του?

• Ετσι και ορμήσουν ξαφνικά στην μέση του δρόμου ακριβώς μπροστά στο αυτοκίνητό μου την ώρα που θα τρέχω με 80 Χμ την ώρα?

• Κι όταν ο κόσμος ανησυχεί, ψάχνει αντίμετρα και λύσεις, ψάχνει και υπεύθυνους για να τα εφαρμόσουν

• Στρέφεται στην πολιτική ηγεσία και πιέζει

• Κι η πολιτική ηγεσία, αντιλαμβανόμενη το κόστος, ενεργοποιείται Θέλοντας και μη, κι αρχίζει να παλεύει να δείξει ότι ελέγχει το πρόβλημα.

• Κάνει αυτό που εκ καταβολής κόσμου είναι μαθημένη να κάνει:

• Συσκέπτεται.

• Για να βρει λέει μια συλλογική και βιώσιμη λύση • Ετσι η αρκουδολογία πλέον έχει περάσει σε ανώτερη πίστα. Για την ακρίβεια σε δυο πίστες.

• Σε επίπεδο περιφερειακής διακυβέρνησης έχει πλέον πάει στην ΠΕΔ και σε επίπεδο κεντρικής κυβέρνησης έχει πάει στο Υπουργείο.

• Σε αμφότερους τους προορισμούς οι τελικές λύσεις που έχουν κατά νου ορισμένοι και δεν τολμούν καθαρά να εκστομίσουν φυσικά και θα βαλτώσουν.

• Γιατί, παρ’ όλη την αντικειμενικότητα του προβλήματος, παρόλη την βούληση επίλυσης του, παρ΄όλες τις λαϊκίστιστικες μεγαλοστομίες (που είναι κατανοητό να εκτοξεύονται ένθεν κακείθεν) οι αρκούδες -ως ιδιαίτερα σπάνιο είδος που είναι- προστατεύονται από πολύ ισχυρές, υπερ-κρατικές και διακρατικές συμβάσεις.

• Τις αρκούδες , ό,τι και να λένε οι οπαδοί των ολιστικών λύσεων, κανένας σύλλογος, καμία ΜΚΟ, κανένας Δήμος ή συνασπισμός Δήμων, κανένα Δασαρχείο και κανένα Υπουργείο δεν μπορεί να τις αγγίξει.

• Εχει περάσει βλέπετε πλέον εκείνη η αλήστου μνήμης εποχή όπου διάφορα είδη επικηρύσσονταν ως «βλαπτικά» και ανατίθετο στους κυνηγούς η μεθοδική εξάλειψη τους. Το μέγα και αποκλειστικό ζητούμενο πλέον είναι η βιοποικιλότητα. Η ελεύθερη κα αειφόρα ανάπτυξη αλλά και η δαρβινική αυτορρύθμιση των ειδών.

• Κατά συνέπεια, όσες πιέσεις και αν ασκήσουν οι πολίτες στους πολιτικούς, όσο πολύ και αν επιθυμήσουν αυτοί να εφαρμόσουν ‘δραστικές’ λύσεις, επι τέλους τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει.

• Το πολύ- πολύ -αν τα πράγματα πάνε να αγριέψουν- να αρχίσουν διάφορες φιλοζωικές εταιρίες να μας επισκέπτονται, να αντβοκάρουν τις αρκούδες στα δικαστήρια και να καταγγέλουν τους κρατικούς φορείς για παράνομες, αμοραλιστικές και αθέμιτες πρακτικές.

• Οποτε, μετά από μια σειρά καταδικαστικές αποφάσεις, εδώ και στο εξωτερικό, ίσως στο τέλος να μάθουμε κι εμείς να ζούμε με τις αρκούδες.

• Όπως έμαθαν όλοι οι βόρειοι λαοί.