“Πλούσια κι αρχόντισσα η Καστοριανή κυρά, το δείχνει και το χαίρεται, το στέλνει μήνυμα με τη φορεσιά της. Στο κεφάλι τσόχινο βυσσινί φέσι. Δεμένο με πλεξίδα από την κόμη της ίδιας της κοπέλας! Στολισμένο με χρυσή φούντα και φλουριά.

Κυριαρχεί στο μάτι το μακρύ φαρδύ φόρεμα, η στόφα, από δαμάσκο ή μεταξωτό ύφασμα! Τελειώνει με πολλές σειρές από χρυσό σιρίτι! Κάτω απ’ αυτό φορά το μπαμπουκλί, ένα είδος φουρό, για να φουσκώνει και να γίνεται πιο «περήφανο» το φόρεμα! Στο στήθος μαύρο κοντέσι (κοντογίλεκο), κεντημένο με χρυσή κλωστή, με ποικίλα σχέδια και σιρίτια (τετραμάδες). Στην πλάτη συνήθως έφερε, χρυσοκεντημένο επίσης, το δικέφαλο αετό! Από μέσα, ανοιχτόχρωμη πουκαμίσα, που καταλήγει σε χειροποίητη δαντέλα, στις άκρες των μανικιών και της λαιμόκοψης. Στη μέση ασημένια (ή/και χρυσή!) ζώνη, ηπειρώτικης τεχνοτροπίας.

Πολλά κοσμήματα, φουριά (φλουριά) στο στήθος. Ο αριθμός των σειρών ανάλογα με την πλούτη της καθεμιανής. Αλλά τουλάχιστον 2-3 σειρές μαλαματένια φλουριά στον τεπέ ήταν το λιγότερο. Ήσαν περασμένα σε σιρίτι. Στα χέρια φορούσε χρυσά μπιλιτζίκια και στο λαιμό χρυσές ή μαλαματένιες καδένες. Στο πλάι κρεμούσε και ρολόι. Επίσης, από τα κοσμήματα της δέον όπως μνημονεύσουμε και τα δακρύσχημα ενώτια, ταιριαστά στο χρώμα. Στα πόδια, επίσημα υποδήματα από σκαρπίνι. Το χειμώνα, πάνω απ’ όλα αυτά, τζουμπές (ταμπάρο), ένας επενδύτης από μηλόγουνα, με κεντητά μανίκια!

Στην παραλίμνια βόλτα της, στο Ντολτσό, βαστούσε και αλεξιβρόχιο/ομπρέλα.

Στο Λαογραφικό Ενδυματολογικό Μουσείο της πόλης, που στεγάζεται στο αρχοντικό των εθνομαρτύρων Αδελφών Εμμανουήλ (18ος αιών.), εκτίθενται μέσα σε προθήκες όλες σχεδόν οι παραδοσιακές ενδυμασίες ανδρών και γυναικών της Καστοριάς. “

Κείμενο του Γιώργου Λεκάκη

Studio Tsolis