– Όλα δυνατά να δούμε κάποια στιγμή να ξεφυτρώνει μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα κι ένα δημοτικό τραγούδι για το φράγμα Νεστορίου μιας κι ο θρύλος και οι περιπέτειες του πάνε ισάξια να ισοφαρίσουν εκείνα του γεφυριού της Άρτας…

Θα δούμε άραγε ποτέ –αναρωτιέται ο μέσος πολίτης- να υλοποιείται αυτή η χρονίζουσα Σάγκα που ξεκίνησε -πότε?- από την αλλαγή του αιώνα και παραπίσω, και πάει αισίως να φάει ολόκληρο το πρώτο τέταρτο του…. Τι χρειάζεται επιτέλους για να πέσουν τα πρωτοθεμέλια του τόσο εμβληματικού για την Καστοριά αυτού έργου? Αρκεί να σφάξουμε ένα κοκόρι ή θέλει κάτι παραπάνω? Να κοιτάξουμε μήπως κατά την πλευρά της γυναίκας του πρωτομάστορα? Να μπετονάρουμε μήπως μέσα στην ιλύ του Αλιάκμονα και κανά υπουργό? Προσωπικά πάντως δεν έχω την παραμικρή αμφιβολία ότι κάποτε το φράγμα θα γίνει.

Η μνημόνευση του έχει πια καταντήσει τόσο μόνιμη, τόσο υποχρεωτική προβλέψιμη και δεδομένη, τόσο ένθετη σε οποιαδήποτε συζήτηση ανοίγει περί έργων που χρειάζεται ο νομός, ώστε οι πολιτικοί παθαίνουν πια ταράκουλο. Ξέρουν πια στα σίγουρα ότι κάποια στιγμή, κάποιος από την ομήγυρη θα την ρίξει στο τραπέζι την φρικαλέα ερώτηση: Και με το φράγμα τι θα γίνει?

Οι πολιτικοί ως γνωστόν τρέμουν τις ερωτήσεις που δεν έχουν απαντήσεις και δη απαντήσεις εύκολες.

Τρέμουν επίσης και τα παρελθοντολογικά δεδομένα που τους συνδέουν με αποτυχίες. Οπότε, θέλουν δεν θέλουν, για να αποφύγουν το διαιωνιζόμενο ρεζιλίκι, κάποια στιγμή θα το θα το κάνουν οπωσδήποτε το φράγμα.

Το ερώτημα είναι άλλο.

Θα υπάρχουν άραγε άνθρωποι στην περιοχή που θα ωφεληθούν από αυτό? Θα υπάρχουν στα χωριά μας αγρότες κάτω των 70 ετών, ικανοί να πιάσουνε τσαπί κι ορεξάτοι να ξεκινήσουν υδρο- καλλιέργειες? Θα έχει μείνει άραγε κάτοικος σε εκείνα τα ξεχασμένα δυτικά χωριά ή μήπως τους μισούς θα έχει προλάβει να φάει το χώμα και οι άλλοι μισοί θα έχουν φύγει μετανάστες? Γιατί σε τελική ανάλυση ένα έργο δεν κρίνεται μόνο από το αν τελικά γίνεται ή όχι.

Κρίνεται και από τον χρονισμό, από το timing του.

Από το ΠΌΤΕ γίνεται και από το αν το φτιάξιμο του εξυπηρετεί τις εκάστοτε ανάγκες των καιρών του.

Αν οι ανάγκες έχουνε αλλάξει, τότε και να ολοκληρωθεί ένα έργο, θεωρείται πια άχρηστο.