Η έρευνα ανοίγει εκ νέου τη διαχρονική συζήτηση για τη δύναμη της φύσης έναντι της ανατροφής
Στοιχεία που αμφισβητούν όσα πιστεύαμε έως τώρα για τη νοημοσύνη παρέχει μια νέα μελέτη με επικεφαλής τη Δρα. Nancy Segal, ειδική ψυχολογίας από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια. Η Δρ. Segal, γνωστή για τη μελέτη της στα δίδυμα παιδιά, εξέτασε τις βαθμολογίες νοημοσύνης σε 15 ζεύγη διδύμων από την Κίνα που χωρίστηκαν κατά τη γέννηση και υιοθετήθηκαν από διαφορετικές οικογένειες.
Αυτά τα γενετικά πανομοιότυπα δίδυμα μεγάλωσαν σε διαφορετικά περιβάλλοντα και μερικές φορές ακόμη και σε διαφορετικές χώρες, αποτελώντας τα ιδανικά δείγματα για να εξεταστεί η επίδραση της γενετικής έναντι του περιβάλλοντος στη νοημοσύνη.
Τα δίδυμα παιδιά υποβλήθηκαν σε τεστ IQ όταν ήταν, κατά μέσο όρο, 11 και 14 ετών. Παρά τα διαφορετικά περιβάλλοντα, το διαφορετικό μορφωτικό επίπεδο και, σε ορισμένες περιπτώσεις, τις διαφορετικές χώρες, οι βαθμολογίες IQ τους ήταν σχεδόν πανομοιότυπες με την πάροδο του χρόνου.
Το εύρημα αυτό υποστηρίζει την ιδέα ότι οι γενετικοί παράγοντες παίζουν καθοριστικό ρόλο στον καθορισμό του IQ, επισκιάζοντας τις περιβαλλοντικές επιρροές.
Σχολιάζοντας τα ευρήματά της, η Δρ. Segal εξήγησε: «Καθώς οι γενετικοί παράγοντες μπαίνουν σε λειτουργία, οι περιβαλλοντικές παράμετροι περιθωριοποιούνται». Σε παρόμοια συμπεράσματα κατέληξαν πρόσφατα δεδομένα από 9 ζεύγη Δανών πανομοιότυπων διδύμων, που εξετάστηκαν ως ενήλικες, δίνοντας παρόμοια μοτίβα στην ευθυγράμμιση του IQ με την πάροδο του χρόνου.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Personality and Individual Differences, υποδηλώνει ότι οι δίδυμοι αναμένεται να επιτύχουν παρόμοια αποτελέσματα στα σχολικά τεστ, ενώ τα κανονικά αδέλφια μπορεί να έχουν διαφορετικά αποτελέσματα. Ωστόσο, η Δρ Segal και οι συνεργάτες της προειδοποιούν ότι ο μικρός αριθμός των συμμετεχόντων σημαίνει ότι τα αποτελέσματα πρέπει να ερμηνεύονται προσεκτικά.
Παρά τους περιορισμούς της μελέτης, η Δρ. Segal τονίζει ότι όλοι έχουν τη δυνατότητα να γίνουν εξυπνότεροι, παρ’ όλο που οι γενετικοί παράγοντες παίζουν σημαντικό ρόλο. «Όλοι μπορούν να γίνουν πιο έξυπνοι. Αλλά δεν πρόκειται να γίνουμε όλοι ίδιοι», ξεκαθάρισε.
Ενώ η μελέτη υποστηρίζει την έννοια της σταθερής νοημοσύνης, υπάρχουν εξαιρέσεις. Η Δρ. Segal είχε αναφερθεί στο παρελθόν σε πανομοιότυπα δίδυμα από την Κορέα, που χωρίστηκαν το 1976 και παρουσίασαν διαφορετικές βαθμολογίες IQ, παρά τα παρόμοια χαρακτηριστικά.
Ειδικότερα, το παιδί που μεγάλωσε στις ΗΠΑ σημείωσε 16 μονάδες χαμηλότερη βαθμολογία από την αντίστοιχη αυτού που μεγάλωσε στη Νότιο Κορέας, ενδεχομένως λόγω του ότι υπέστη τρεις φορές διάσειση.
Σε αυτά τα αντιφατικά στοιχεία θα πρέπει να προστεθεί και η συνεχιζόμενη διαμάχη σχετικά με το κατά πόσο η μέτρηση του IQ συνιστά πραγματική αντανάκλαση της νοημοσύνης. Οι επικριτές υποστηρίζουν ότι οι υψηλές βαθμολογίες IQ, οι οποίες μετρούν τη λογική, τον αφηρημένο συλλογισμό, την ικανότητα μάθησης και τη μνήμη, δεν μεταφράζονται πάντα σε πρακτική ευφυΐα.
Η έρευνα της Δρ. Segal παρέχει πολύτιμες πληροφορίες για τον ρόλο της γενετικής στον καθορισμό της νοημοσύνης. Αν και οι περιορισμοί της μελέτης σημαίνουν ότι τα ευρήματα πρέπει να προσεγγίζονται με προσοχή, τα στοιχεία δείχνουν ότι οι γενετικοί παράγοντες επηρεάζουν σημαντικά το IQ.
Όσο σημαντικά κι αν είναι αυτά τα ευρήματα, μας υπενθυμίζουν επίσης την πολυπλοκότητα της ανθρώπινης νοημοσύνης και τη συνεχή αλληλεπίδραση μεταξύ των γονιδίων και του περιβάλλοντός μας.
ygeiamou.gr