• Άκουσα προχθές στο ραδιόφωνο την συνέντευξη που έδωσε ένας ιδιοκτήτης φορτοταξί . Ο άνθρωπος είδε μέσα από την δουλειά του και εξιστόρησε διάφορα πράγματα αλλά το γενικό και τελικό του συμπέρασμα ήταν εξαιρετικά λιτό άμα και τραγικό:
• Η πόλη και η περιοχή το τελευταίο διάστημα δημογραφικά αιμορραγούν καθώς οικογένειες ολόκληρες μετακομίζουν.
• Κι όταν λέμε ‘μετακομίζουν’, δεν πρόκειται πια για μια εσωτερική μετακίνηση, όπως γινόταν κάποτε. Δεν πρόκειται για ένα φαινόμενο απο-αστικοποίησης. Για την επαναφορά των αστύφιλων πίσω στα πάτρια χωρικά τους εδάφη. Πρόκειται για μια κανονική μετανάστευση σε άλλα μέρη της χώρας. Για ένα οριστικό φευγιό!
• Κι αυτό από μόνο του είναι κάτι εισάγει νέα δεδομένα στην εξίσωση. Κανένα από αυτά δεν είναι μπορεί να ταξινομηθεί ως θετικό.
• Όταν βλέπουμε μια ολόκληρη συγγενική ομάδα να παίρνει των οματιών της και να μεταναστεύει αντιλαμβανόμαστε βέβαια ότι το κάνει αναγκαστικά. Το κάνει επειδή ΚΑΝΕΝΑ από τα μέλη της δεν είναι πλέον σε θέση να βρει εργασία στον τόπο της έως τώρα διαμονής της. Κανένα! Ούτε τα υπερήλικα της μέλη, ούτε οι γονείς, ούτε οι νεαροί βλαστοί. Το κάνει επειδή βιώνει την διακοπή των έξωθεν εισροών στο οικογενειακό ταμείο που καθιστούν την ζήση πλέον μη εφικτή. Το κάνει κατόπιν ωρίμου σκέψεως και με συνετό σχεδιασμό ο οποίος υπαγορεύει πως τα τελευταία διαθέσιμα χρήματα θα πρέπει πλέον να επενδυθούν σε ένα άλλο, πιο ευεπίφορο μέρος, για το ξεκίνημα μιας άλλης ζωής. Πιο πολλά υποσχόμενης εκεί όπου το μεροκάματο θα είναι διασφαλισμένο.
• Η Καστοριά, με άλλα λόγια, έχει πλέον εισέλθει σε ένα νέο σπιράλ οικονομικής απορρύθμισης το οποίο –αναπόφευκτα- θα χειροτερεύσει και το δημογραφικό της προφίλ. • Εχουμε δει ήδη το φαινόμενο να αποτυπώνεται στις τελευταίες τρεις διαδοχικές δημογραφικές αποτιμήσεις, έχουμε δει πως σιγά-σιγά η πόλη και ο νομός μέσα σε ένα διάστημα τριών δεκαετιών απώλεσαν κάπου επτά χιλιάδες άτομα (για να μη προσθέσουμε τα μεγέθη της θεωρητικής ανέλιξης που θα είχαν εάν η αυτή η οπισθοχώρηση δεν συνέβαινε) αλλά πλέον, με την τροπή που έχουν πάρει τα οικονομικά πράγματα, και εφόσον δεν συμβεί στο άμεσο μέλλον μια δραστική ΘΕΤΙΚΗ αλλαγή αυτή η μείωση του πληθυσμού είναι πιθανό και να αποκτήσει έναν κανονικό χαρακτήρα αποδεκατισμού και αποψίλωσης.
• Ας ελπίζουμε ότι δεν θα φτάσουν τα πράγματα έως εκεί. Ας ελπίζουμε πως η Ευρωπαική Ενωση ή η κυβέρνηση ή η ιδιωτική πρωτοβουλία , η μοίρα, η τύχη αλλά και ο καλός Θεούλης δεν θα επιτρέψουν να πέσουμε έως αυτό το ναδίρ.
• Κάτι πρέπει να γίνει πάντως και αυτό το κάτι να γίνει όσο είναι καιρός ακόμη!