Τα λόγια του Αγίου Παϊσίου στις δύσκολες ημέρες του ανείπωτου πόνου των πυρκαγιών, έρχονται να καταδείξουν το μεγαλείο ενός ανθρώπου του Θεού.

Σοκαριστική προφητεία του Αγίου Παϊσίου για τις πυρκαγιές και για το τι μέλλει γενέσθαι, με τα όσα αναφέρει να προκαλούν «ρίγη».

Τα λόγια του Αγίου Παϊσίου

«Μετά τη μεγάλη φωτιά του καλοκαιριού στο Άγιον Όρος, είχα πάει να δω το γέροντα. Ήταν «θυμωμένος» και φώναζε. «Σκαμπίλι από την Παναγία ήταν».

Άρχισε την πρώτη μέρα της νηστείας και τελείωσε την τελευταία (με το παλιό εορτολόγιο που γιορτάζει το Όρος).

Λέγανε ότι θα σβήσει πιο μπροστά, γιατί δε φυσούσε και όμως έσβησε την τελευταία μέρα κι ας είχε αέρα. Λες και την οδηγούσε ένα χέρι, πήγαινε γύρω – γύρω από ‘κει που δεν την περιμένανε και παρέκαμπτε τις ζώνες ασφαλείας. Κάηκαν τα δάση! Κάηκε το κοσμικό φρόνημα;»

*Απόσπασμα από το βιβλίο «Ο Πατήρ Παΐσιος μου είπε» του Αθανάσιου Ρακοβαλή

Ο Άγιος Παϊσιος κατά καιρούς μιλούσε στου ανθρώπους για τα δεινά που προέβλεπε ότι θα έρθουν. Έτσι και αυτή τη φορά, ο γέροντας είχε κάνει αναφορά για τις καταστροφές που επρόκειτο να πλήξουν τη χώρα.

“Είθε να μην επιτρέψη ο Θεός να έρθουν δύσκολες μέρες, αλλά αν έρθουν, με έναν μικρό σεισμό, με ένα τράνταγμα, θα σωριάσουν ολόκληρες αδελφότητες, ολόκληρα μοναστήρια, γιατί ο καθένας θα πάη να σώση τον εαυτό του και θα τραβήξη την πορεία του.

Χρειάζεται πολλή προσοχή, για να μη μας εγκατάλειψη ο Θεός. Οι ψυχές να έχουν κάτι πνευματικό. Αυτό σας τιμάει. Θα γίνει μεγάλο τράνταγμα. Τόσα σας λέω, τόσο σκληρά έχω μιλήσει! Εμένα κάτι να μου έλεγαν, θα προβληματιζόμουν, θα σκεφτόμουν γιατί μου το είπαν, τι ήθελαν.

Γιά να μην πω βράδυα, ένα βράδυ δεν θα κοιμόμουν. Αν δεν έβλεπα τα δύσκολα χρόνια που έρχονται, δεν θα ανησυχούσα τόσο. Αλλά αυτό που βλέπω είναι ότι αργότερα θα δυσκολευθήτε πολύ. Δεν με καταλαβαίνετε. Τότε θα με καταλάβετε.

Να στηριχτείτε ακόμη περισσότερο στον Θεό. Θα έχουμε πιο δύσκολα χρόνια. Ακόμη είναι άγουρα τα …; φρούτα· δεν ωρίμασαν. Όταν εσείς θα είστε ώριμες πνευματικά, ξέρετε τι θα είστε; Όχυρο. Όχι μόνο για εδώ, αλλά θα μπορείτε να βοηθάτε και πιο πέρα.

Γιατί, διαφορετικά, θα έχετε και εσείς ανάγκη από ανθρώπινη βοήθεια και προστασία. Καί ξέρετε τι κακό είναι ένα μοναστήρι, με ένα σωρό αδελφές, να έχη ανάγκη από λαικούς;

Σήμερα ο μοναχός πρέπει να ζήση πνευματικά, για να είναι έτοιμος να ξεπεράση μια δυσκολία. Να ετοιμασθή, για να μην τον στενοχωρήση η στέρηση, γιατί μετά μπορεί να φθάση στην άρνηση. Θα έρθη εποχή που θα ξεραθούν τα ποτάμια, όλοι θα διψάσουν, όλοι θα υποφέρουν.

Γιά μας τους μοναχούς δεν είναι τόσο φοβερό· εμείς και να διψάσουμε, πρέπει να διψάσουμε, γιατί εμείς ξεκινήσαμε για κακουχία. Ο,τι δεν έκανα εκουσίως ως καλόγερος, θα πω, το κάνω τώρα ακουσίως, για να καταλάβω τι θα πη καλόγερος. Σ’ ευχαριστώ, Θεέ μου.”