Συνιστούν κατ’ αρχάς μια μείζονα τραυματική εμπειρία για τον πρώην ιδιοκτήτη που βιώνει μία αναγκαστική έξωση. Είναι εξαιρετικά προβληματικές ως προς την διαχείριση τους για τα όργανα του κράτους που εκτελούν την έξωση. Δημιουργούν ένα πολύ άσχημο κοινωνικό προφίλ στον επόμενο ιδιοκτήτη –όποιος κι αν είναι αυτός- που πολύ δύσκολα θα γίνει κοινωνικά εξαργυρώσιμο.

Και τέλος, φοβίζουν τον κόσμο που παρακολουθεί, μιας κι ενδόμυχα, θέλει δεν θέλει, αναλογίζεται την τροπή που μπορούν αιφνιδίως να λάβουν τα ανθρώπινα πράγματα και να έρθει μια μέρα η σειρά του… Ουσιαστικά τις εξώσεις κανείς δεν θέλει κανείς δεν τις επιζητά, αλλά παρ’ όλα αυτά συνιστούν ένα αναπόφευκτο -όσο και σκοτεινό- μέρος του καπιταλιστικού συστήματος.

Το οποίο ένας λαός που εντρυφεί μέσα σε έναν χρονίζοντα προστατευτισμό σίγουρα δεν του έρχεται διόλου εύκολο να αποδεχθεί. Η λύση αυτού του προβλήματος κάθε άλλο παρά οι συνεχείς του αναβολές και οι εις το μέλλον μεταθέσεις είναι. Οι πολιτικοί, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να δείχνονται καλοί, συνιστούν ‘πάγωμα’ των πλειστηριασμών, πλην όμως ένα πάγωμα ΔΕΝ ΣΥΝΙΣΤΑ ΛΥΣΗ. Το πάγωμα είναι σαν να κλωτσάς το τενεκεδάκι να πάει λίγο παρακάτω. Ε και? Ποιο είναι το πραγματικό ζητούμενο? Το ‘απελθέτω απ’ εμού το ποτήριο τούτο’ ή μια γενναιόφρονα αποδοχή της πραγματικότητας?

Καμία ελληνική κυβέρνηση δεν απεκδύθηκε ποτέ τον ρόλο του ‘μπαμπακούλη’ και δεν παραδέχθηκε ενώπιον των πολιτών της ότι έτσι παίζεται το παιχνίδι.

Ότι αυτός είναι ο καπιταλισμός μέσα στον οποίο ζούμε όλοι. Και είμαστε σε θέση να το αντιληφθούμε αυτό μιας κι όλοι παίξαμε ‘φιδάκι΄ όταν ήμασταν μικροί. Προχωράς- προχωράς αλλά όταν σούρχεται μια κακή ζαριά πας καλιά σου. Σε χλαπακιάζει το φιδάκι και γλιστράς πολλά τετράγωνα παραπίσω, εκεί που τελειώνει η ουρά του. Δεν ζούμε σε έναν όμορφο, δίκαιο και ασφαλή κόσμο. Δεν απλώνεται τριγύρω μας ένας κόσμος αγγέλων. Οποιος θέλει να παρουσιάζει μια τέτοια εκδοχή, σίγουρα δεν είναι στα καλά του και σίγουρα παρασύρει κι άλλους… Μια συνετή πολιτεία οφείλει να εκπαιδεύσει εξ αρχής -από τα μικράτα τους- τους πολίτες της στην λογική και στην πρακτική των δανειακών συμβάσεων.