ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΚΑΣΤΟΡΙΑ
Και είναι μια τέτοια ομορφιά,
ο ήλιος όταν γέρνει,
ροδίζουνε τα σύννεφα.
Χρυσίζουν τα βουνά της.
Μοσχοβολιά βασιλικού,
ο άνεμος σου φέρνει
κι η κάθε λύπη χάνεται
σε φύσημα την παίρνει.
Αρχοντική μου Καστοριά,
σαν μάγισσα μαγεύεις.
Και πόθους και επιθυμιά,
μες την καρδιά αναδεύεις.
Κι η Κουμπελίδικη ψηλά,
Βυζαντινή εκκλησία,
μέχρι και σήμερα σκορπά,
χαρίζει ευλογία.
Χαμογελά η Παναγιά,
που βλέπει τα παιδιά της.
Και νανουρίζει σιωπηλά
η λίμνη τα νερά της.
Θεοφανώ Π. Θεοχάρη
26-8-2024