Ἀγαπητοί ἀδελφοί,
Ἡ ἀρχή τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους προβάλλει σήμερα.

Ἡ κάθε νέα ἀρχή, εἶναι εὐλογία τοῦ Θεοῦ, πού δίνει ἔμπνευση,
θάρρος καί ὁρμή.

Ἡ πρώτη ἀρχή δόθηκε στόν ἄνθρωπο μέ τήν δημιουργία του ἀπό τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος δημιούργησε τόν Ἀδάμ καί τήν Εὔα ἀπό τό μή ὄν στό εἶναι, ἀπό τήν ἀνυπαρξία στήν ὕπαρξη.

Οἱ Πρωτόπλαστοι δέν συνέχισαν τήν πορεία τους πρός τήν τελείωση, ἀλλά ὑποκύπτοντες στόν πειρασμό τῆς αὐτοθέωσης, ἀπομακρύνθηκαν ἀπό τήν πηγή τῆς ζωῆς.

Καί ὁ Ἀδάμ ἐκάθισε ἔναντι τοῦ Παραδείσου καί ἔκλαιγε πικρῶς. Σέ αὐτό, ὅμως, τό πικρό κλάμα, ἐνυπῆρχε καί ἡ ἐλπίδα γιά μιά νέα ἀρχή.

Ἡ δεύτερη ἀρχή γιά τόν ἄνθρωπο δόθηκε μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ καί μέ ὅλα τά γεγονότα τῆς θείας Οἰκονομίας.

Μετά τόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, ἀκούγεται ἡ μακαρία Του φωνή πρός τούς δικαίους πού βρίσκονταν στόν ἅδη: «Εἰσάγεσθε πάλιν εἰς τὸν Παράδεισον» (Κοντάκιο Σταυροπροσκυνήσεως).

*

Ὁ κάθε ἄνθρωπος, ὡς ἰδιαίτερη ὑπόσταση, ἔχει τήν πρώτη ἀρχή ἀπό τήν γέννησή του, ἀπό τό μή ὄν στό εἶναι.

Καί εἶναι μακάριοι οἱ ἄνθρωποι πού γνωρίζουν ὅτι, ἐρχόμενοι στό εἶναι, πορεύονται πρός τόν Θεό, τηρώντας τίς ἐντολές Του, καλλιεργώντας τίς ἀρετές, θεραπεύοντας τά πάθη, ἀγωνιζόμενοι νά ἀποκτήσουν τήν τελεία ἀγάπη πρός τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο.

Τήν εὐλογία αὐτῆς τῆς γνώσης, τήν ἔχουμε οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία μας διασώζει τήν ἀλήθεια γιά τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο. Γνωρίζουμε, δηλαδή, ποῦ πορευόμαστε.

Στήν πορεία μας αὐτή συναντοῦμε πολλά ἐμπόδια, πού συχνά φαντάζουν ἀνυπέρβλητα.

Ἐμπόδια ἀπό τόν παλαιό μας ἑαυτό: πάθη, λάθη, πτώσεις, ἀμέλεια, ἀδυναμία, ἐγωϊσμός, ἀναισθησία, ἀμετανοησία.

Ἐμπόδια ἀπό τίς ἐπιφορές τοῦ βίου: ἀσθένειες, ἀδικίες, ἀνέχεια, ἀνεργία, κοινωνική ψυχρότητα, μόνωση.

Προκλήσεις ἀπό τό ἄθεο περιβάλλον καί ἀπό τόν ἀλαζονικό, ἐμπαθῆ καί ἀποστάτη κόσμο.

Ἄλλοτε αἰσθανόμαστε φορτωμένοι μέ μεγάλα βάρη καί ἐνοχές. Θά ἐπιθυμούσαμε νά γυρίσουμε τόν χρόνο πίσω· νά θεραπεύσουμε πληγές, νά σβήσουμε χρέη, νά «κολλήσουμε τό γυαλί πού ἔσπασε», νά αἰσθανθοῦμε πάλι νέοι ψυχικά.

Θά ἐπιθυμούσαμε νά σβήσουμε τό καταπιεστικό παρελθόν «πατώντας delete (ντιλίτ)», ὅπως θά ἔλεγαν οἱ νέοι, γι᾽ αὐτά πού μᾶς βαραίνουν.

Γεμάτοι βάρη καί προβλήματα ἀναζητοῦμε μιά «νέα ἀρχή».

Περιμένουμε μιά φωνή νά μᾶς πεῖ: «Ἔλα, παιδί μου, ἄς βάλουμε μιά νέα ἀρχή».

Οἱ μοναχοί, ὅταν εἶχαν πτώσεις καί ἀδιέξοδα, ἔτρεχαν στούς Ἀββάδες τῆς ἐρήμου. Καί οἱ Ἀββάδες τούς στήριζαν, λέγοντάς τους: «Ἄς βάλουμε μιά νέα ἀρχή μετανοίας». Γιατί ἡ μετάνοια σβήνει τό βεβαρυμένο παρελθόν καί δίνει ἔμπνευση γιά τό μέλλον.

*

Ἡ Πρόνοια τοῦ Θεοῦ μᾶς δίνει πολλές εὐκαιρίες γιά νά βάλουμε νέα ἀρχή.

Μᾶς χαρίζει τίς Δεσποτικές Ἑορτές, ὅλες τίς Ἑορτές γενικότερα, κατά τίς ὁποῖες τελοῦνται τά Μυστήρια τῆς Ἐξομολόγησης καί τῆς θείας Εὐχαριστίας καί δυναμώνει ἡ ἀγάπη μας γιά τόν Χριστό.

Μᾶς χαρίζει τήν ἀρχή τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, κατά τήν ὁποία ἀναλογιζόμαστε τά παλαιά, ὄχι γιά νά βαρύνουμε τήν καρδιά μας, ἀλλά γιά νά τά σβήσουμε μέ τήν μετάνοια καί τήν συγχώρηση.

Ἀρχή τοῦ νέου ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους, γιά νά ἐπεκταθοῦμε πρός τά ἐμπρός, στήν πορεία πρός τήν τελείωσή μας, πρός τήν θεραπεία τῆς ψυχῆς μας, πρός τήν ἀπόκτηση τῶν ἀρετῶν καί τῆς τελείας ἀγάπης γιά τόν Θεό καί τόν ἄνθρωπο.

Νέα ἀρχή, γιά νά παρακαλέσουμε τόν Χριστό καί τούς Ἁγίους Του, νά μᾶς βοηθοῦν στήν καθημερινότητά μας, ὥστε νά μή γίνεται αὐτή ἐμπόδιο στήν πνευματική μας ζωή, ἀλλά νά συντελεῖ στήν πνευματική προκοπή.

Νά βάλουμε νέα ἀρχή συμπεριφορᾶς, γιά νά μή πληγώνουμε τούς ἄλλους, ἀλλά νά τούς εὐεργετοῦμε.

Νά βάλουμε νέα ἀρχή λογισμῶν, γιά νά μή μᾶς κλέβουν τήν ζωή, νά μή μᾶς ἀχρηστεύουν, νά μή μᾶς φονεύουν, ἀλλά νά εἶναι καλοί λογισμοί, πού θά μᾶς δημιουργοῦν ἔμπνευση, ταπείνωση καί κατάνυξη.

Νά βάλουμε νέα ἀρχή γνώσης, μέ πνεῦμα μαθητείας, σάν παιδιά πού πηγαίνουν πρώτη φορά στό σχολεῖο, ἕτοιμοι νά ρουφήξουμε τήν γνώση πού ὁ Θεός μᾶς προσφέρει μέσα ἀπό τήν θεολογία τῆς Ἐκκλησίας.

*

Νέα ἐκκλησιαστική χρονιά ἀνοίγεται ἐνώπιόν μας, μέ τήν Χάρη τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Ὁ Χριστός μας, ὅπως μᾶς διηγήθηκε ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς, στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα (Λκ. δ´), ἦρθε νά εὐαγγελιστεῖ, νά στηρίξει, νά θεραπεύσει, νά ἐλευθερώσει, νά φωτίσει, νά συγχωρήσει, νά δώσει ἐλπίδα καί ζωή.

Ἄς ἀκούσουμε πάλι, ἀδελφοί, τήν φωνή τοῦ Χριστοῦ:

«Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς. ἄρατε τόν ζυγόν μου ἐφ᾽ ὑμᾶς καί μάθετε ἀπ᾽ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶός εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ καί εὑρήσετε ἀνάπαυσιν ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν· ὁ γάρ ζυγός μου χρηστός καί τό φορτίον μου ἐλαφρόν ἐστιν» (Ματθ. ια´).

Ἄς ἀκούσουμε τήν φωνή τοῦ Ἀββᾶ Πατέρα μας, πού ἐπαναλαμβάνεται μέ τό στόμα τῶν Ποιμένων καί τῶν Ἀββάδων κάθε
ἐποχῆς:

«Ἔλα, παιδί μου, ἄς βάλουμε μιά νέα ἀρχή».

Μέ πατρικές εὐχές καί εὐλογίες
Ὁ Μητροπολίτης

† Ὁ Καστορίας Καλλίνικος