– • Τα φαινόμενα παραβατικής συμπεριφοράς εκ μέρους των ανήλικων παιδιών όλο και αυξάνονται τώρα τελευταία και προβληματίζουν.
• Οι ειδικοί προσπαθούν να ερευνήσουν τα αίτια τους, η αστυνομία προσπαθεί να αναχαιτίσει την εξάπλωση τους και ο απλός κοσμάκης προσπαθεί να αντιμετωπίζει τις συνέπειες τους.
• Στην Καστοριά στις 4 του μηνός βιώσαμε άλλα δυο ‘έξοχα’ δείγματα μιας τέτοιας αντικοινωνικής συμπεριφοράς.
• Παιδιά πήγαν και ξεχαρβάλωσαν την πύλη του πάρκου εκπαίδευσης σκύλων στην είσοδο της πόλης και παιδιά επέδραμαν με καταστροφικές προθέσεις εναντίον του πλοιαρίου Ολυμπιάς και αποτράπηκαν τα χειρότερα την έσχατη στιγμή.
• Γιατί όμως ανήλικοι το κάνανε αυτό?
• Για την ευχαρίστηση τους!
• Γιατί, όπως αναλυτικά εξήγησε ο Εριχ Φρομ στην «Ανατομία της ανθρώπινης καταστροφικότητας» ο άνθρωπος που δεν είναι ικανός να κερδίσει ικανοποίηση από την δημιουργικότητα του την κερδίζει από την καταστροφικότητα. Το συναίσθημα -σαν συναίσθημα- είναι το ίδιο και εξίσου ισχυρό.
• Είναι επίσης θέμα αγωγής.
• Προσοχή! Όχι ‘παιδείας’ όπως λαθεμένα πιστεύουνε πολλοί, αλλά ΑΓΩΓΗΣ !!!
• ‘Αγωγή’ είναι η εκμάθηση των τύπων και των ορίων της κοινωνικής συμπεριφοράς.
• ‘Παιδεία’ είναι η εμφύτευση πληροφοριών δεξιοτήτων και γνώσεων. Η αγωγή παρέχεται από τους γονείς στο σπίτι. Η παιδεία από τους δασκάλους στα σχολεία.
• Οπότε ένα παιδί που επιδεικνύει κακή κοινωνική συμπεριφορά και αναπτύσσει τάσεις παραβατικότητας το οφείλει κατά κύριο λόγο στην λαθεμένη αγωγή που έχει πάρει από το σπίτι του ή (για να το ελαφρύνουμε κάπως) στην παραμέληση της εποπτείας και της ανατροφής του. Κάτι δεν του έχουν εξηγήσει σωστά οι κηδεμόνες του, ή, για κάποιον δικό τους λόγο, του έχουν μεταδώσει λαθεμένες κοινωνικές αξίες κι ένα πνεύμα μίσους και εκδικητικότητας απέναντι στο κοινωνικό σύνολο.
• Τα παιδιά δεν ευθύνονται 100% για τις συμπεριφορές τους γιατί δεν έχουν αναπτύξει κατά 100% την κοινωνική τους συνείδηση. Τα παιδιά αναπαράγουν πρότυπα τα οποία εντοπίζουν στις συμπεριφορές των γονέων τους ή επιδεικνύουν συμπεριφορές προσαρμοσμένες στις καταστάσεις που βιώνουν μέσα στο σπίτι.
• Το ζήτημα είναι ότι η πολιτεία και η κοινωνία δεν μπορούν να αντιμετωπίζουν το γιγαντιαίο αυτό ζήτημα με ευχολόγια. Εχουν κάθε δικαίωμα, αλλά και καθήκον, να αμυνθούν, να προστατεύσουν τον εαυτό τους και την δημόσια περιουσία από την παιδική καταστροφικότητα.
• Και στο μέτρο που για τον Α ή Β λόγο δεχόμαστε πως ισχύει ακόμα ένα κάποιο ακαταλόγιστο , η πολιτεία μπορεί ίσως και να προχωρήσει στην γενίκευση του ορθού μέτρου που ο Κυριάκος Πιερρακάκης εισάγαγε την προηγούμενη εβδομάδα προς εφαρμογή μέσα στα σχολεία.
• Όπου η κάθε ζημιά που προκαλεί ένας κανακάρης θα χρεώνεται και θα πληρώνεται από τον υπεύθυνο του κηδεμόνα.
• Γιατί, από την στιγμή που ένας γονιός θα αισθανθεί τσούξιμο στην τσέπη του (το μόνο μέτρο άλλωστε- όπως έχει δείξει η πείρα- που καταλαβαίνει ένας παρτάκιας έλληνας πολίτης) θα καταβάλει την δέουσα προσπάθεια να συνετίσει το παιδί του και να το αποτρέψει από παρόμοιες συντέλειες ζημιών στο μέλλον.
• Δεν θέλει κόπο. Θέλει τρόπο.