– • Είναι γνωστό ότι στην Καστοριά τον οποιοδήποτε τολμήσει να αναφέρει τον όρο «μεταγουνοποιητική εποχή» του βάζουνε πιπέρι στο στόμα.

• Η επίσημη θέση του ΣΕΓ είναι ότι τέτοιος όρος δεν υφίσταται και ότι η πάσα αναλογία με τον όρο μετα-λιγνικτική εποχή, είναι άκυρη.

• Το ‘μετά’ ενέχει μια απόφαση περαίωσης η οποία, στην περίπτωση της γούνας, δεν ισχύει, γιατί απλά κανείς δεν έχει προχωρήσει την λήψη μίας τέτοιας.

• Οι γουναράδες της Καστοριάς (όσοι τουλάχιστον έχουν απομείνει από αυτούς και δεν έχουν παροπλιστεί ως συνταξιούχοι και υπερήλικες) δεν μπορούν με τίποτε να αποδεχθούν την ρεαλιστική εκδοχή της χρήσης του όρου.

• Του γεγονότος δηλαδή ότι η ‘μετα-γουνοποιία’ μπορεί και να περιγράφει και να αντιστοιχεί σε μια δεδομένη (και ίσως πλέον και παγιωμένη) νέα κατάσταση. Ότι, δεν διέρχεται απλώς από κάποιες, εν πορεία, συμπληγάδες η γούνα, αλλά πως έχει ανεπισήμως τελευτήσει. Και έχει αναληφθεί εις τις δέλτους της τοπικής ιστορίας… • Τα πράγματα άλλωστε μιλάνε από μόνα τους.

• Τον Ιούνιο που μας πέρασε το Kopenhagen Fur center, το μεγαλύτερο δημοπρατήριο γουναρικών του κόσμου, έκλεισε πλέον οριστικά τις πύλες του μετά από έναν ολόκληρο αιώνα λειτουργίας. Τι είναι αυτό που εξανάγκασε τους Δανούς να προβούν σε μια τόσο καταλυτική ενέργεια, αν όχι η διαπίστωση της παγκόσμιας κατακρήμνισης της ζήτησης γουναρικών? Ηθελαν μήπως οι άνθρωποι να χάσουνε τα λεφτά τους, να ακυρώσουν τις τεράστιες επενδύσεις τους, να κλείσουν τις ανθούσες επιχειρήσεις τους? • Όχι βέβαια.

• Απλά θέλοντας και μη οδηγηθήκαν στο συμπέρασμα πως έφθασε πλέον το τέλος μιας εποχής.

• Κάτι το οποίο στην Καστοριά κανένας δεν δέχεται, για τον απλούστατο λόγο ότι η αποδοχή ενός τέτοιου συμπεράσματος κανέναν δεν συμφέρει.

• Αυτή την στιγμή η καστοριανή γουνοποιία μπορεί θεωρητικά να αναπαρασταθεί σαν ένας ασθενής σε κωματώδη κατάσταση. Σαν ένας ασθενής στην εντατική ο οποίος συντηρείται τεχνητά και χαριστικά στην ζωή με την βοήθεια μηχανημάτων.

• Κατ΄ αναλογία οι καστοριανές επιχειρήσεις συντηρούνται με κρατικά επιδόματα.

• Και όσο το αφήγημα συνοψίζεται στην διέλευση μιας δήθεν στενωπού, στην αντιμετώπιση μιας ‘προσωρινής καταναλωτική δυστοπίας’ τόσο τα επιδόματα θα συνεχίζουν να καταβάλλονται.

• Στην αντίθετη (και εξοβελιστέα) περίπτωση που το αφήγημα αλλάξει και μετατραπεί σε παραδοχή μιας ΜΟΝΙΜΗΣ καθίζησης της ζήτησης, τότε οι στρόφιγγες είναι αναμενόμενο πως θα κλείσουν και η τοπική βιοτεχνία θα μεταπηδήσει σε ένα καθεστώς ξαφνικού θανάτου.

• Με άλλα λόγια:

•

Ολοι κατά βάθος ξέρουν το τι ακριβώς ισχύει ζούνε ωστόσο μέσα σε συγκυρίες στις οποίες αυτά που σκέφτονται δεν είναι αυτά τα οποία πρέπει, μπορούν και συμφέρουν να ειπωθούν.

• Από την άλλη πλευρά, επειδή η αιμορραγία των κρατικών ταμείων τραβάει πολύ εις μήκος, και τα διαθέσιμα κονδύλια κάθε άλλο παρά σε αφθονία βρίσκονται, απομένει να δούμε πόσο θα διατηρηθεί αυτή η σκαιομαχία της πολιτικής με την οικονομία ….