Αυτή την στιγμή η καστοριανή γουνοποιία μπορεί θεωρητικά να αναπαρασταθεί σαν ένας ασθενής σε κωματώδη κατάσταση. Σαν ένας ασθενής στην εντατική ο οποίος συντηρείται τεχνητά και χαριστικά στην ζωή με την βοήθεια μηχανημάτων.

Κατ΄ αναλογία οι καστοριανές επιχειρήσεις συντηρούνται με κρατικά επιδόματα.

Και όσο το αφήγημα συνοψίζεται στην διέλευση μιας δήθεν στενωπού, στην αντιμετώπιση μιας ‘προσωρινής καταναλωτική δυστοπίας’ τόσο τα επιδόματα θα συνεχίζουν να καταβάλλονται.

Στην αντίθετη (και εξοβελιστέα) περίπτωση που το αφήγημα αλλάξει και μετατραπεί σε παραδοχή μιας ΜΟΝΙΜΗΣ καθίζησης της ζήτησης, τότε οι στρόφιγγες είναι αναμενόμενο πως θα κλείσουν και η τοπική βιοτεχνία θα μεταπηδήσει σε ένα καθεστώς ξαφνικού θανάτου.

Με άλλα λόγια:Ολοι κατά βάθος ξέρουν το τι ακριβώς ισχύει ζούνε ωστόσο μέσα σε συγκυρίες στις οποίες αυτά που σκέφτονται δεν είναι αυτά τα οποία πρέπει, μπορούν και συμφέρουν να ειπωθούν.

Από την άλλη πλευρά, επειδή η αιμορραγία των κρατικών ταμείων τραβάει πολύ εις μήκος, και τα διαθέσιμα κονδύλια κάθε άλλο παρά σε αφθονία βρίσκονται, απομένει να δούμε πόσο θα διατηρηθεί αυτή η σκαιομαχία της πολιτικής με την οικονομία

Ο ΠΑΡΑΤΗΡΗΤΗΣ