Δεν πρέπει να γελιόμαστε. Το bulling/ο ταυριασμός, ήρθε για να μείνει. Ανεξάρτητα από το πόσο καθησυχαστικά διαπραγματεύεται το ζήτημα η πολιτεία, ανεξάρτητα από τις ερμηνείες και τις εξηγήσεις αυτου του φαινομένου που δίνουν οι ψυχολόγοι, ανεξάρτητα από την αυστηρότητα που τηρούν –ή δεν τηρούν- οι δάσκαλοι, το bulling κατά πάσα πιθανότητα θα παραμείνει και θα επιμείνει.
Για έναν πάρα πολύ απλό λόγο: Έχει πλέον μεταστοιχειωθεί σε δομικό υλικό της σύγχρονης μας κοινωνίας. Και σε αντίθεση με ότι ευρέως γίνεται παραδεκτό δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο να κάνει με την εκπαίδευση την μόρφωση και την μαθητεία.
Το μπούλινγκ δεν παράγεται στα σχολεία. Μεταφέρεται εκεί επειδή εκεί βρίσκεται το πλέον ευεπίφορο πεδίο έκφρασης του.
Παράγεται όμως στο σπίτι, επειδή ο ψυχολογικός μηχανισμός του εχει να κάνει με την ΑΓΩΓΗ. Και η Αγωγή είναι κάτι που λαμβάνει χώρα μέσα στις οικογένειες και στα σπίτια. Εχει να κάνει με την διδαχή των γονέων προς τα τέκνα, με την συμπεριφορά των μεγαλύτερων προς τους μικρότερους, με την νουθεσία, την παράδοση ηθικών αξιών, κοινωνικών στάσεων θεωριών και ιδεολογίας.
Με πράγματα δηλαδή που τα παιδιά βιώνουν από πολύ νωρίς στο πετσί τους και με ιδέες που από πολύ νωρίς ενσταλάζονται στο μυαλό τους . Τα παιδιά είναι σαν σφουγγάρια.
Για αυτό όταν μεγαλώνουν μέσα σε τοξικά περιβάλλοντα, όταν εισπράττουν αρνητικές συμπεριφορές, αποθαρρύνσεις, υποτιμήσεις και κυρίως μια αυταρχικότητα, μια γονεϊκή δεσποτεία και φυσική βία, όταν παρατηρούν τους γονείς τους να κοροιδεύουν συνανθρώπους τους, να εξανίστανται και να απεμπολούν τα κελεύσματα της κάθε εξουσία, να καθυβρίζουν και να ενοχοποιούν τρίτους, να μεταθέτουν τα αίτια των αποτυχιών τους σε άλλους, να γκρινιάζουν και να διαμαρτύρονται για το είδος της ζωής που ζουν, να προσπαθούν να κερδίζουν προνόμια με άνομα μέσα και μεθόδους, ΤΟΤΕ τα παιδιά αυτά είναι φυσικό να αναπτύσσουν εγγενείς ροπές προς την φυσική και ηθική βία.
Επιδιώκουν να κερδίζουν υλικά αγαθά και να επικρατούν στο περιβάλλον τους δια της βίας.
Επιζητούν φήμη, δόξα αναγνώριση και επιβραβεύσεις δια της φυσικής υπεροχής. Το φαινόμενο φυσικά και δεν είναι νέο. Υπήρχε ανέκαθεν ως ένα σύμφυτο χαρακτηριστικό της παιδικής και εφηβικής ηλικίας.
Μόνο που παλαιότερα διατηρούταν κάπως πιο περιορισμένο και τελούσε σε έναν καλύτερο έλεγχο κυρίως λόγω των αυστηρότερων πλαισίων αλλά και των αυστηρότερων ποινών που ίσχυαν στις τότε κοινωνίες. Σήμερα η κατάσταση εμφανίζεται πολύ πιο εκτραχυμένη λόγω της ευρύτερης κοινωνικής απορρύθμισης που έχει πλήξει τις κοινωνίες μας.
Η κρίση, η ανέχεια και η πενία όλο και μεγαλύτερων λαϊκών στρωμάτων που παρακωλύουν την εύκολη απόκτηση υλικών αγαθών _ αρα, κατά την γενική φιλοσοφία_ την κατάκτηση της «ευτυχίας», η κατάπτωση των παραδοσιακών ηθικών αξιών, η γιγάντωση του δικαιωματισμού και της ανέχειας των παραβατικών συμπεριφορών, ο εκτραχηλισμός του δικαιακού συστήματος, ο ελλιπής έλεγχος από την πλευρά των πλατωνικών ‘φυλάκων» είναι παράμετροι που διευκολύνουν κατά πολύ την παιδική κι εφηβική ροπή στο μπούλινγκ και τα συμπαρομαρτούντα του Την κοροϊδία των αδυνάτων, τον εκφοβισμό, το κυνήγι της διαφορετικότητας, τις επιθέσεις και τις συμπλοκές, τις ληστείες τους βανδαλισμούς κοκ.
Η πολιτεία αργά το πήρε είδηση και ακόμη αργότερα άρχισε να μηχανεύεται τρόπους αντίδρασης. Και το επιδιώκει κυρίως μέσω της καταστολής. Επαναφέρει για παράδειγμα τον θεσμό της αποβολής (πενθήμερη ή οριστική) στα σχολεία. Και αυτό ίσως και να είναι όντως κάτι. Όχι τόσο επειδή ο κάθε οιονεί παραβατικός νεανίας θα φοβηθεί και θα καθίσει στα αυγά του. Περισσότερο επειδή η απομάκρυνση και η τελική εκδίωξη του θα προστατεύσει τους υπόλοιπους.
Όλους εκείνους τους αδύναμους που θα αποτελούσαν τα οιονεί θύματα του.