Η διαδρομή στον κόσμο του βιβλίου συνεχίζει το μαγευτικό της ταξίδι με τoν Αμερικανό βραβευμένο με Pulitzer συγγραφέα και δημοσιογράφο Λόρενς Ράιτ και το μυθιστόρημά του «Το τέλος του Οκτώβρη». Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Λιβάνη. Μετάφραση: Δημήτρης Χρυσανθόπουλος.
Ο Λόρενς Ράιτ είναι συντάκτης του περιοδικού The New Yorker και συγγραφέας δέκα μη λογοτεχνικών βιβλίων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται τα “In the New World”, “Remembering Satan”, “The Looming Tower”, “Going Clear”, “Thirteen Days in September”, “The Terror Years” και “God Save Texas”, καθώς και το μυθιστόρημά του “God’s Favorite”. Τα βιβλία του έχουν τιμηθεί με πολλά βραβεία, όπως το Pulitzer για το “The Looming Tower”. Έχει γράψει επίσης θεατρικά έργα και σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και παίζει κίμπορντ σε μπλουζ συγκρότημα στο Όστιν. Μένει με τη σύζυγό του στο Όστιν του Τέξας.
Περίληψη
Ένα καθηλωτικό θρίλερ για έναν νέο φονικό ιό από τον βραβευμένο με Pulitzer συγγραφέα Lawrence Wright.
Σε έναν καταυλισμό στην Ινδονησία, σαράντα εφτά άνθρωποι πεθαίνουν από οξύ αιμορραγικό πυρετό. Όταν ο επιδημιολόγος Χένρι Πάρσονς μεταβαίνει εκεί για να ερευνήσει για λογαριασμό του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, αυτό που ανακαλύπτει θα έχει σύντομα συγκλονιστικό αντίκτυπο σε όλη την υφήλιο: ένας μολυσμένος απ’ τον ιό άντρας είναι καθ’ οδόν για το ετήσιο προσκύνημα εκατομμυρίων πιστών στη Μέκκα. Ο Χένρι ενώνει τότε τις δυνάμεις του με έναν Σαουδάραβα πρίγκιπα και γιατρό, σε μια προσπάθεια να θέσει σε καραντίνα το σύνολο των προσκυνητών στην ιερή πόλη… Στο μεταξύ μια Ρωσίδα μετανάστρια, που έχει ανέλθει στο αξίωμα της αναπληρώτριας υπουργού Εσωτερικής Ασφάλειας των ΗΠΑ, πασχίζει να δώσει την κατάλληλη απάντηση σε κάτι που μπορεί να είναι η απαρχή ενός βιολογικού πολέμου… Οι ήδη εύθραυστες διεθνείς σχέσεις αρχίζουν να καταρρέουν ενώπιον της πανδημίας. Ο λοιμός εξαπλώνεται σε όλη την επικράτεια των Ηνωμένων Πολιτειών, καταστρέφοντας επιστημονικούς, θρησκευτικούς, κυβερνητικούς θεσμούς και αποδεκατίζοντας τον πληθυσμό…
Όσοι τον ήξεραν μιλούσαν γι’ αυτόν με δέος, αποκαλώντας τον «Herr Doktor» πίσω από την πλάτη του, ή «μικρό τύραννο». Σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του, φανταζόταν ότι θα συναντούσε κάποια στιγμή μια ασθένεια πιο έξυπνη απ’ αυτόν, πιο αδυσώπητη, πιο ανελέητη. Κάθε ασθένεια είχε τα τρωτά της σημεία, κι ο Χένρι είχε κάνει όνομα ως ο καλύτερος στην κατανόηση της στρατηγικής μιας άγνωστης λοίμωξης, στην πρόβλεψη της επόμενης κίνησής της, στον σχεδιασμό της λαμπρής αντεπίθεσης. Στο τέλος, θα κέρδιζε αν είχε χρόνο. Κάποιες ασθένειες δε σου έδιναν χρόνο κι έπρεπε να βασιστείς στην τύχη. Μέχρι τώρα, εκείνος είχε σταθεί τυχερός. Σε αυτή την περίπτωση όμως, είχε την αίσθηση ότι η τύχη κι ο χρόνος δεν ήταν με το μέρος του.
Απόσπασμα
Μέσα στο τροχόσπιτο του ΠΟΥ είχε στηθεί ένα λιτό εργαστήριο, με όλα τα αναγκαία όμως. Υπήρχε ένας αυτοσχέδιος απομονωτής – στην ουσία, ένα κουτί από πλεξιγκλάς με θύρες που κατέληγαν σε χοντρά μαύρα λάτεξ γάντια, επιτρέποντας στον τεχνικό να χειρίζεται τα δείγματα του ιού χωρίς να φοβάται μη μολυνθεί. Ζωντανός ιός τοποθετούνταν σε πλαστικές πλάκες κυτταροκαλλιέργειας – δίσκους με μικρές εσοχές σε ίση απόσταση μεταξύ τους -που περιείχαν ανθρώπινα κύτταρα μέσα σε υδατικό διάλυμα. Όταν μολύνονταν, τα κύτταρα άρχιζαν να αναπτύσσουν τον ιό. Άλλοι τεχνικοί επιχειρούσαν να πολλαπλασιάσουν αλληλουχίες χρησιμοποιώντας αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης. Αν η πηγή της λοίμωξης ήταν κάποιος άγνωστος ιός, ίσως απαιτούνταν βαθιά αλληλούχηση που έπρεπε να γίνει στην ατλάντα.
«Γύρισες», παρατήρησε ψυχρά ο Μάρκο. Ήταν ο ιδανικός αξιωματούχος της Υπηρεσίας Επιδημιολογικών Πληροφοριών: γενναίος, ενορατικός κι ανύπαντρος. Στον αριστερό του πήχη είχε ένα τατουάζ με μια χορεύτρια, ενθύμιο της επιδημίας λύσσας στο Μπαλί, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Μάρκο και ο Χένρι είχαν συνεργαστεί.
