• Αλλά το πραγματικό πρόβλημα δεν είναι πως η Καστοριά ερημώνει

. • Γιατί, άμα τα βάλουμε τα πράγματα σε μια λογική σειρά, θα δούμε πως η ερήμωση οφείλεται στην φυγή και η φυγή στην υποτονική οικονομική δραστηριότητα.

• Η οικονομία είναι το αληθινό μας πρόβλημα και η ερήμωση το αποτέλεσμα της.
• Γιατί εγκαταλείπουν όμως οι άνθρωποι την Καστοριά?
• Αυτή είναι μια αφελής ερώτηση.
• Ο καστοριανός νέος που φεύγει για λίγο να σπουδάσει, τι λόγους έχει στ’ αλήθεια ευθύς μόλις αποφοιτήσει να επιστρέψει οίκαδε?
• Τι είναι αυτό που μπορεί να τον κρατήσει εδώ? Που θα βρει δουλειά στην Καστοριά ένας νέος επιστήμονας? Κι όταν λέμε δουλειά, εννοούμε δουλειά αντάξια του πτυχίου και των γνώσεων του, δουλειά που να του προσφέρει έναν μισθό αξιοπρεπή, ικανό να του επιτρέψει να καλύπτει τις ανάγκες και επιθυμίες του και να στήσει οικογένεια και σπίτι….
• Που θα πάει να δουλέψει ένας γεωλόγος, ένας χημικός τροφίμων, ένας αρχιτέκτονας, ένας ηλεκτρονικός, ένας ειδικευμένος σε συστήματα διαχείρισης αποθηκών, ένας σχεδιαστής λογισμικού?
• Τι είδους επιχειρήσεις υπάρχουν άραγε διασκορπισμένες σήμερα στην περιοχή μας ικανές να προσφέρουν θέσεις εργασίας σε ένα τέτοιου είδους εξειδικευμένο προσωπικό?
• Μιλούμε μετά για το ‘brain drain’ και το κάνουμε μοιρολατρικά, με ύφος αρχαίας τραγωδίας, ξεχνώντας ότι εμείς οι ίδιοι είμαστε αυτοί που αφήνουμε τα πράγματα στην επικράτεια μας να χειροτερεύουν ολοένα και περισσότερο. Εμείς είμαστε αυτοί που παρακολουθούμε την κατάσταση απαθείς, περιμένοντας ένα μαγικό χέρι, μια ανωτέρα δύναμη να επέμβει και να την διορθώσει.
• Κατηγορούμε καθημερινά τους αυτοδιοικητικούς και το κράτος πως δεν κάνουν τίποτε για να μας σώσουν, για να μας καθοδηγήσουν, για να μας υποδείξουν τι να κάνουμε.
• Ποιοι?
• Εμείς οι απόγονοι εκείνων των πιο πανούργων κι από τον Οδυσσέα ανθρώπων που φέρανε τα πάνω κάτω στην παγκόσμια βιομηχανία γούνας. Των ανθρώπων που θαύμασε όλη η υφήλιος για την επινοητικότητα, για τις ευρεσιτεχνίες και την τέχνη τους. Για τα νοητικά και πρακτικά εφόδια με τα οποία προκαλέσανε ιστορικές ανατροπές και κατάφεραν να μετατρέψουν τα έως τότε παραπεταμένα απορρίματα της διεθνούς βιομηχανίας γουναρικών και δερμάτων σε ένα καινοφανές συγκροτημένο, μοναδικό, αισθητικά και λειτουργικά αξιολογότατο προϊόν!!!
• Η οικονομία καθοδηγείται από το κράτος μόνο στα σοβιετικού τύπου πολιτεύματα Στις καθ’ ημάς, στις ‘δυτικού τύπου’ δημοκρατίες, η οικονομία εναποτίθεται στα χέρια των πολλών. Στα χέρια των απλών ανθρώπων με τις δημιουργικές ιδέες και την ισχυρότατη αίσθηση του ρίσκου και του επιχειρείν
• Ε λοιπόν, αυτό το επιχειρείν είναι το μέγα ζητούμενο σήμερα στην Καστοριά.
• Σε μια περιοχή δηλαδή, η οποία παραμένει ακόμη παρθένα κι αναξιοποίητη οικονομικά, κι ας είναι τόσο ευλογημένη από την φύση και τον Θεό για τις πάμπολες δυνατότητες που παρέχει.
• Οι αδελφοί Ευθυμίου εκεί επάνω στην Κοτύλη ήδη αξιοποίησαν μια πτυχή αυτών των δυνατοτήτων, ο Τάκης ο Κλαζίδης στην Πεντάβρυσο μια άλλη, η οικογένεια Μάγγελ και Στεργίου αξιοποίησαν με τα κρασιά τους μία ακόμη, κι εκεί, επάνω στην κοιλάδα του Γράμμου, ένας διορατικότατος έλληνας εφοπλιστής ρίχνει ήδη πολλά από τα λεφτά του στην δημιουργία μιας μονάδας εμφιάλωσης των κρυστάλλινων νερών της οροσειράς μας…
• Και είναι πάμπολα ακόμη αυτά που μπορούν να δρομολογηθούν στα άγια χώματα μας
• Μια μονάδα ας πούμε παραγωγής χηνο-πουπουλων, ειδικών για το γέμισμα στρατιωτικών τζάκετ και υπνόσακων θα εύρισκε ταχύτατα ένα τεράστιο πεδίο πωλήσεων απανταχού της οικουμένης
• Μια μονάδα με εφαρμογές γουνοποιίας σε αθλητικό ρουχισμό ορειβατικών αποστολών και ακραίων κλιμάτων, θα άνοιγε νέες ορίζοντες στην παραδοσιακή μας τέχνη.
• Κάποτε, στην περιοχή της Φωτεινής, ήκμαζαν κτηνοτροφικές μονάδες εκτροφής βουβάλων. Ναι, βουβάλων, όπως αυτές που υπάρχουν σήμερα και αυγατίζουν στην Κερκίνη και πουλούν σε τρελές τιμές τα προιόντα τους. Κανένα εμπόδιο δεν υπάρχει στο να ξαναδημιουργηθούνε και πάλι στην περιοχή μας.
• Όπως δεν υπάρχει εμπόδιο στο να εξαπλωθεί η κτηνοτροφία της ‘κόκκινης φυλής’ με ζώα τα οποία έχουν το μοναδικό πλεονέκτημα να μεγαλώνουν και να τρέφονται οικολογικά, στα καταπράσινα ορεινά βοσκοτόπια των βουνών μας- κι όχι κλεισμένα μέσα σε στενάχωρα βουστάσια, μασουλώντας ορμόνες.
• Στο Βίτσι πάλι θα μπορούσε να στηθεί ένας συνεταιρισμός και μια τεράστια βιομηχανία εμπορίας μανιταριών, με avant garde της τις μοναδικές μας τρούφες. Ένα τρόφιμο δηλαδή που κατέχει μια από τις υψηλότερες τιμές στην παγκόσμια διατροφική αλυσίδα.
• Είναι σαν να καθόμαστε επάνω σε ένα αληθινό χρυσορυχείο και παρ’ όλα αυτά βλέπουμε την κοινωνία μας να αδρανεί, να φυλλοροεί και να σβήνει.
• Αλλά εδώ που τα λέμε, αν αυτό είναι όλο κι όλο που είμαστε ικανοί να κάνουμε… ε τότε στ’ αλήθεια είμαστε άξιοι της μοίρας μας!

ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΕΚΙΝΤΖΟΓΛΟΥ