-Κόρη του δειλινού και της νυχτιάς χρυσό φεγγάρι,
κρυφά νυχτοπερπάτησες. Ποιον δρόμο να έχεις πάρει;
-Κόρη του δειλινού και της νυχτιάς, ακροπατώντας ,
ποιος έρωτας σε οδηγεί, κρυφά, χαμογελώντας;
Σε ποιο μυστικό κάλεσμα χορεύουνε σα νότες,
γοργά οι χτύποι της καρδιάς, σ΄αγνές αγάπες πρώτες ;
Να συναντήσεις τάχα πας, άραγε ποιος να ξέρει,
νυχτερινών ονείρων σου, ποιο μακρινό αστέρι;
Και να τος, που εζύγωσε, λευκός ο καβαλάρης.
Ζωσμένος φως. Απόλλωνας, της ομορφιάς, της χάρης.
Χτυπώντας του άλόγου του γοργά, για να ταχύνει,
παραμερίζουν τα κλαδιά, παραμερίζουν κρίνοι.
Και ΄συ «νεράιδα» ποθητή, στο ξέφωτο χορεύεις.
Με ξέπλεκα μαλλιά, χυτά, το ταίρι σου γυρεύεις.
Γλυκολαλούνε τα πουλιά, της άνοιξης τ΄ αηδόνια,
ερωτικά καλέσματα, στα δροσερά τα κλώνια.
Γλυκολαλούν κι οι πέρδικες, στις δροσερές τις βράγιες,
ερωτικά καλέσματα, όπ΄ οδηγούν οι ράγες.
Περιέπλεξαν τα σύδενδρα, γλυκό αγάπης δώμα.
Κι απλώθηκαν φυλλώματα, έτσι αφρωτά, σαν στρώμα.
Μα σαν το πέπλο απλωθεί, τ΄ ήλιου και ξημερώσει,
αυτή η μαγεία, θα χαθεί; Σα να΄ταν λίγη, τόση;
Θα σβήσει έτσι, θα χαθεί; Σαν φορτική, σαν αλλουνού;
Απ΄ την καρδιά κι απ΄ την ψυχή; Από την σκέψη και τον νου;
Απ΄το γαλάζιο τ΄ ουρανού, την θάλασσα, το χώμα;
Θα σβήσει έτσι, θα χαθεί; ή θα κρατήσει ακόμα;
– ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΚΟΜΑ!
Μαρία Δ. Παναγιωτίδου
15-5-2024
Αξιζει να αναφερθεί οτι το ΠΟΙΗΜΑ Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΔΕΙΛΙΝΟΥ ι έχει συμπεριληφθεί στο ανθολογίο οι τελευταίες των ρομαντικών;