Σεργιανώ ράθυμος δίπλα στη λίμνη της Καστοριάς. Το αργό πέταγμα των πουλιών με ηρεμεί. Το βλέμμα μου ακολουθεί τη γραμμή που σχηματίζουν στον ορίζοντα τα σμήνη. Ένα σύμπαν ολόκληρο που δίνει τον ρυθμό του σε όλη την πόλη. Στρέφω το βλέμμα μου στον οικιστικό ιστό και από το μεγαλείο της φύσης αντικρίζω το μεγαλείο της ανθρώπινης δημιουργίας. Το Αρχοντικό Τσιατσιαπά στέκει αγέρωχο, αποκατεστημένο και επισκέψιμο για να μου ψιθυρίσει τις ιστορίες της παλιάς Καστοριάς.

Από το 1754

Ακριβώς μπροστά στη λίμνη, στη συνοικία Απόζαρι, το 1754, όπως μαρτυρά μια πέτρα στη νοτιοδυτική πλευρά του σπιτιού, ένας Καστοριανός άρχοντας, ο Μόραλης, θεμελίωσε αυτό το λαμπρό κτίσμα. Πλησιάζω και είναι σαν να ακούω τη βαβούρα από τις εποχές που το σπίτι είχε ζωή. Στο ισόγειο του αρχοντικού, ο επιστάτης θα έλεγχε στις αποθήκες τα τρόφιμα και τα γεννήματα. Θα σημείωνε στο τεφτέρι του τις ανάγκες και στα γρήγορα, αν και πρωί ακόμη, θα δοκίμαζε λίγο κρασί από τα ξύλινα βαρέλια. Στο μεσοπάτωμα, στους βοηθητικούς χώρους, οι υπηρέτες που είχαν ξυπνήσει αξημέρωτα, θα είχαν ξεκινήσει τις δουλειές.

Photo: Ηλίας Κοσίντας
Photo: Ηλίας Κοσίντας

Τα βιενέζικα κουζινικά