Η οστεοπόρωση είναι η πιο συχνή πάθηση των οστών με τεράστιες κοινωνικο-οικονομικές επιπτώσεις. Χαρακτηρίζεται από μειωμένη οστική αντοχή, με αποτέλεσμα αυξημένο κίνδυνο καταγμάτων. Σύμφωνα με τα διεθνή επιδημιολογικά δεδομένα περισσότερα από 500 εκατομμύρια άτομα πάσχουν από οστεοπόρωση παγκοσμίως.

Εμφανίζεται συνήθως μετά την ηλικία των 50 ετών και είναι πολύ συχνότερη στις γυναίκες από ό,τι στους άνδρες με τη συχνότητά της να αυξάνει με την  ηλικία. Υπολογίζεταιότι  1 στις 3 γυναίκες και 1 στους 5 άνδρες ηλικίας άνω των 50 ετών θα υποστούν ένα οστεοπορωτικό κάταγμα. Σε παγκόσμιο επίπεδο συμβαίνουν έως και 37 εκατομμύρια κατάγματα ευθραυστότητας  (70 κατάγματα ανά λεπτό) και περισσότερα από 10 εκατομμύρια κατάγματα ισχίου ετησίως σε άτομα άνω των 55 ετών.

Πολλοί παράγοντες του σύγχρονου τρόπου ζωής (κάπνισμα, αλκοόλ, ακινησία, φάρμακα, διατροφή κλπ.) μπορούν να προκαλέσουν οστεοπόρωση. Η συχνότερη όμως αιτία είναι η ελάττωση της οστικής μάζας που συμβαίνει στις γυναίκες μετά την εμμηνόπαυση, αυτό δηλαδή που ονομάζεται μετεμμηνοπαυσιακή οστεοπόρωση. Επιπλέον σημαντικό ρόλο  έχει η κληρονομικότητα, το προηγούμενο κάταγμα, η παρουσία άλλων παθήσεων όπως ο υπογοναδισμός, οι θυρεοειδοπάθειες, οι νεφροπάθειες, τα νοσήματα του πεπτικού, η ρευματοειδής αρθρίτιδα κ.α. αλλά και  φάρμακα όπως η μακροχρόνια λήψη κορτιζόνης, αντιεπιληπτικών κ.α.

Διάγνωση & θεραπεία

Η διάγνωση της οστεοπόρωσης γίνεται σήμερα με την μέτρηση της οστικής πυκνότητας, DXA, είναι μια απλή εξέταση, έχει ελάχιστη ακτινοβολία και διαρκεί λίγα λεπτά. Μπορεί να γίνει στη σπονδυλική στήλη, στο ισχίο, ή και στα δύο ανάλογα με την κρίση του γιατρού. Όσο χαμηλότερη είναι η τιμή της οστικής πυκνότητας, τόσο μεγαλύτερος είναι  ο κίνδυνος κατάγματος. Η απάντηση στο ερώτημα ποιος πρέπει να κάνει αυτή την εξέταση είναι, όλες οι γυναίκες άνω των 65 ετών και όλοι οι άνδρες άνω των 70 ετών. Επίσης, μέτρηση θα πρέπει να κάνουν και τα άτομα οποιασδήποτε ηλικίας που έχουν υποστεί κάποιο οστεοπορωτικό κάταγμα ή έχουν αυξημένους παράγοντες κινδύνου. Αν η οστεοπόρωση διαγνωστεί έγκαιρα, υπάρχουν φάρμακα που μπορούν να βελτιώσουν την οστική μάζα, ή να επιβραδύνουν τον ρυθμό οστικής απώλειας με σκοπό την πρόληψη των καταγμάτων.

Σήμερα, υπάρχουν αποτελεσματικά και ασφαλή φάρμακα για τη θεραπεία της οστεοπόρωσης. Η επιλογή και η έναρξη της θεραπευτικής αγωγής, ποια φάρμακα και για πόσο διάστημα, είναι κάτι που θα αποφασιστεί από τον θεράποντα ιατρό με βάση το ιστορικό, την ηλικία και την βαρύτητα της νόσου. Η οδός χορήγησης τους ποικίλλει. Κάποια χορηγούνται από το στόμα, άλλα με υποδόρια ή ενδοφλέβια ένεση. Αξίζει να τονιστεί  ότι παράλληλα με τη  θεραπευτική αγωγή  για οστεοπόρωση θα πρέπει να λαμβάνονται συμπληρωματικά  σκευάσματα ασβεστίου αλλά και βιταμίνης D, με στόχο τη διόρθωση κυρίως της έλλειψης ή της ανεπάρκειας της βιταμίνης D