(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ομιλεί ο Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: «Πόσες φορές πηγαίναμε στον Γέροντα Ιωσήφ [τον όσιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή] κι εκείνος ήταν πνιγμένος, που ήθελαν να τον διώξουν από την Μικρή Αγία Άννα, και όμως δεν το διακρίναμε!

Δεν το βλέπαμε.

Όταν φώναξε ο Γέροντας να έλθει ο πάτερ Ονούφριος επάνω να μας παρηγορήσει. «Βρε… ο Γέροντας τώρα ζητάει βοήθεια από τον πατέρα Ονούφριο»;

Τότε καταλάβαμε σε ποια κατάσταση βρισκόταν τότε ο Γέροντας.

Ήταν πνιγμένος εις την λύπη.

Και τότες είδε την Παναγία. Λίγο τον πήρε ο ύπνος και είδε την Παναγία και του λέει· “Γιατί απελπίζεσαι; Έχε την ελπίδα σου σε μένα».

Κι άπλωσε ο Χριστός το χέρι του και τον χάιδεψε, έτσι, ένα χέρι μαλακό.

Ξύπνησε ο Γέροντας και είπε ότι θα με βοηθήσει η Παναγία.

Και ενήργησε η Παναγία και το πράγμα αποσοβήθηκε.

Και ο άλλος, στο χείλος της αβύσσου να βρίσκεται, να μην απελπίζεται.

Όχι, υπάρχει θεϊκή πρόνοια.

Υπάρχει η Παναγία.

Κανείς, με την πρώτη θλίψη, να μη ρίχνει τα όπλα κάτω.

Με το πρώτο εμπόδιο τα χάνουμε.

Έτσι, δεν προσβάλλουμε την Παναγία, την μητρική Της αγάπη;

Εμείς όλο το Θαβώριον Όρος οραματιζόμεθα, ενώ τον Γολγοθά τον αποφεύγουμε.

Εντούτοις όμως ο μισθός δεν παρέχεται εις την χαρά· εις την λύπην παρέχεται.

Από το βιβλίο του καθηγητή Γεωργίου Κρουσταλάκη, «Γέρων Εφραίμ Κατουνακιώτης, Ο Θεολόγος και Παιδαγωγός της ερήμου» των εκδόσεων Εν πλω.