• Ότι ψοφάμε να διχαζόμαστε και να τσακωνόμαστε ένα το κρατούμενο. Δεν είμαστε λαός κυριεεε, δεν είμαστε λαός!

• Η νέα αφορμή είναι η αμερικάνικη έκδοση της εορτής των Αγίων Πάντων, το Χάλουιν που στις ΗΠΑ έχει αποκτήσει έναν πιο -πώς να το πούμε- ‘μυστηριακό χαρακτήρα’, έχει γίνει κάτι σαν γιορτή των πνευμάτων, των ψυχών, του υπερφυσικού… τέτοια πράματα

• Το αμερικάνικο Χάλοουιν όμως έχει και ένα δεύτερο χαρακτήρα:

• Είναι ένα είδος καρνάβαλου.

• Τα πιτσιρίκια στις πόλεις και κωμοπόλεις της Αμερικής ντύνονται με μυστηριώδεις δρακουλίστικες στολές επισκέπτονται όλα τα σπίτια στην γειτονιά τους πόρτα-πόρτα και λένε ένα είδος κάλαντων.

• Η θα μας κεράσεις κακομοίρη ιδιοκτήτη, ή θα σου την κάνουμε τη ζημιά… (treat or trick)

• Οι δε ιδιοκτήτες στήνουν και το ανάλογο φρικιαστικό σκηνικό σκάβοντας το εσωτερικό από κάποιες μεγάλες κολοκλύθες, χαράζουν επάνω τους φρικώδεις γκριμάτσες και τις τονίζουν με εσωτερικό φωτισμό από κεριά.

• Γενικά το αμερικάνικο Χάλουιν είναι μια φολκλορική και άκρως διασκεδαστική θανατογιορτούλα ειδικά στημένα για να περνάνε -μικροί και μεγάλοι- καλά.

• Που είναι το δικό μας θέμα τωρα….

• Τα τελευταία χρόνια γίνονται απόπειρες αυτή η γιορτή και το πνεύμα της να μετακομίσουν στα καθ ημάς.

• Να αρχίσουμε δηλαδή κι εμείς να σκάβουμε κολοκύθες να ντυνόμαστε σκελετοί και να τριγυρνάμε στις γειτονιές κάνοντας χαζοχαρούμενες φάρσες.

• Κι όπως κάθε νέα πρόταση, έτσι κι αυτή συγκεντρώνει ορισμένους που τίθενται υπέρ και εναντιώνει ορισμένους που τίθενται κατά. Κι ύστερα οι δυο αυτές παρατάξεις συναντιούνται στα σόσιαλ μύδια κι αρχίζουν να τσιρομαδιούνται και να ανταλλάσουν γαλλικά.

• Γιατί ρε παιδιά?

• Μια γιορτούλα είναι κι αυτή ένα ακόμη δρώμενο, όπως τόσα άλλα.

• Αμα σε κάποιους αρέσει, αφήστε τους να το ασπαστούν και να κάνουνε το κέφι και την πλάκα τους. Αμα πάλι εσάς σας χαλάει, ε κάντε πως δεν το βλέπετε και ασχοληθείτε με τα δικά σας. • Σάμπως τα Χριστούγεννα με τους τάρανδους της Λαπωνίας, τα φιλανδέζικα τσουράπια που κρεμάμε στο τζάκι και τον χοντρό αη Βασίλη της Coca Cola, δικά μας εθίματα είναι? Κι αυτά απ’ έξω μας ήρθαν και τα πολιτογραφήσαμε.

• Αφήστε λοιπόν και το Χαλοουίν να παίζει ελεύθερα για όσους το συμπαθούνε.

• Κι ίσως και να πουλήσουν οι αγρότες καμια κολοκύθα, να κάνουν και τα μπαράκια κανά παρτάκι και να γίνει λίγος τζερτζελές…

• Αλλωστε χίλιες φορές προτιμότερο δεν είναι να χορεύουμε και να γελάμε όλοι αντάμα από το να τσακωνόμαστε αναμεταξύ μας?

Η αγορά σε αποσύνθεση Του Λεωνίδα Εκιντζόγλου ————————————- • Στον κατήφορο δεν είμαστε μόνοι μας. Η τουλάχιστον δεν είμαστε οι μόνοι… • Διάβαζα ένα σημείωμα ενός ενημερωτικού site της Κατερίνης, το οποίο αναφέρει πως, με μια πρόχειρη έρευνα, οι εκεί δημοσιογράφοι μετρήσανε πάνω από 100 καταστήματα κλειστά στον κεντρικό τομέα της πόλης. • Τι συμβαίνει? • Για να δοθούν βάσιμες και τεκμηριωμένες απαντήσεις το μόνο σίγουρο είναι ότι θα χρειαστεί εμπεριστατωμένη έρευνα. Και μετά θα χρειαστεί να καθίσουν διαφόρων ειδικοτήτων οικονομολόγοι γύρω από ένα στρογγυλό τραπέζι να πούνε τα δικά τους… • Επιφανειακά πάντως, ακόμα και με το μάτι ενός μη ειδικού, υπάρχουν μερικά πράγματα που είναι εξόφθαλμα και που σίγουρα επηρεάζουν την εξέλιξη των καταστάσεων. • Το βασικό κρατούμενο είναι πως η ίδια η δομή της ελληνικής αγοράς και των εμπορικών της πρακτικών έχει πλέον ξεπεραστεί από τις ισχύουσες σήμερα συνθήκες. • Η δική μας αγορά –αυτή της Καστοριάς- ήταν ανέκαθεν μικρή, προσαρμοσμένη στο μέγεθος και τις απαιτήσεις του τοπικού πληθυσμού. Ηταν αναπόφευκτο να επηρεαστεί από τις αλλαγές που ο χρόνος επέφερε. o Κατ’ αρχάς μειώθηκε ο πληθυσμός μας, σε πραγματικές τιμές. Λόγω μείωσης γεννήσεων/αύξησης θανάτων, αλλά και λόγω μετανάστευσης o Δεύτερον άλλαξε η δημογραφική σύνθεση. Περιορίστηκαν οι νέοι/αυξήθηκαν οι ηλικιωμένοι. o Τρίτον υποβαθμίστηκε κατά πολύ η αγοραστική δύναμη ατόμων και νοικοκυριών. Η καταβαράθρωση της γουνοποιητικής μας μονο-οικονομίας έφερε αν όχι την ακραία ένδεια, τουλάχιστον το κατώφλι της φτώχειας. o Τέταρτον, αυξήθηκαν (και αυξάνονται συνέχεια) οι φορολογικοί συντελεστές και τα βάρη επί των επιχειρήσεων. o Πέμπτον, κατέστη εξαιρετικά πολύπλοκη η λογιστική διαχείριση τους. o Έκτον άλλαξαν οι καταναλωτικές συνήθειες των κατοίκων. Περιορίστηκε πολύ η έξοδος για έρευνα αγοράς και η βιτρινοθεραπεία(window shopping) o Εβδομον, αυξήθηκε σε υπερβολικό βαθμό ο ανταγωνισμός με τα ηλεκτρoνικά καταστήματα. Τα μικρομάγαζα της γειτονιάς είναι αδύνατον να συναγωνιστούν πια την ποσότητα προιόντων, την ποικιλία και τις οικονομίες κλίμακος που έχουν τα ιντερνετικά καταστήματα. Οι βιτρίνες πλέον δεν τραβούν σε σχέση με τους virtual καταλόγους της οθόνης. Σε μια βιτρίνα άντε να δεις 200-500 κομμάτια . Σε ένα ηλεκτρονικό κατάλογο θα δεις ένα εκατομμύριο. o Τα ενοίκια, οι μισθοδοσίες και τα λειτουργικά κόστη εκτοξεύτηκαν στα ύψη και κατέστησαν την διατήρηση των επιχειρήσεων αγώνα πραγματικό, χειρότερο από εκείνον του Αλβανικού έπους. o Οι τράπεζες μπήκαν μέτοχοι στις επιχειρήσεις μέσω των ταμειακών και των POS και άρχισαν να ροκανίζουν μέρος των κερδών. • Όλα αυτά έγιναν καρφιά στο φέρετρο της επαρχιακής μικρο-εμπορικότητας. • Τα μαγαζιά με το πολύ περιορισμένο κεφάλαιο κίνησης άρχισαν να παραπαίουν και να κλείνουν το ένα μετά το άλλο. • Και όσα σήμερα ακόμα κρατούνε πύλες τους ανοικτές το κάνουν με νύχια και με δόντια, ίσα- ίσα για να προκάνουν οι ιδιοκτήτες τους να συμπληρώσουν ένσημα και χρόνια προκειμένου να αξιωθούνε κάποιας σύνταξης. • Η Δομή της αγοράς σαφώς και έχει αλλάξει. • Και δεν θα πρέπει να μας κάνει καμία εντύπωση αν, κάποια στιγμή στο πολύ εγγύς μέλλον, θα αρχίσουμε να βλέπουμε ολόγυρα μας τιποτε περισσότερο από τουριστικά μικρομάγαζα, από Υπηρεσίες, από πρατήρια πολυεθνικών… άντε και ορισμένες επιχειρήσεις με προιόντα που απαιτούνε προβάρισμα πριν την αγορά τους. • Σε εποχές μεταβατικές ζούμε.