Η σημερινή μέρα είχε βόλτα στο διπλανό χωριό της περιοχής του Αμυνταίου στα Ασπρωγεια .Εκεί είναι το χωριό και το Καζανι του Στέφανου και των παιδιών του ,των αδερφών Αντώνη και Ιωσήφ Μίχου. Η καθημερινή παρέα πού βρισκόμαστε στο ξενοδοχείο Καστοριά ή καλυτερα ,ένα κομμάτι αυτής , ήμασταν καλεσμένοι τους και παρευρεθήκαμε με μεγάλη χαρά στο σύγχρονο και αξιόλογο καζάνι ,όπου σε μία ωραία ατμόσφαιρα με μπόλικο τσίπουρο, κρασί και φαγητό περάσαμε ευχάριστα για αλλη μια φορά το μεσημέρι για λίγες ωρες.
Ακολουθήσαμε την ωραία συνήθεια του τόπου μας και όχι μόνο να είμαστε συμμέτοχοι στην διαδικασία αυτής της μετατροπής του κρασιού η των στεφυλων σε τσίπουρο. Μία ωραία ιστορία που έρχεται από μακριά ,ένα αξιόλογο έθιμο που συνηθίζεται σχεδόν σε όλα τα καζάνια.” Των Ελλήνων οι κοινότητες, οι παρέες γράφουν στα καζανια ιστορία” παραφράζοντας τον αγαπητό Νιονιο( Σαββόπουλο). Άφθονο ποτό, κρασί , τσίπουρο, φαγητό ψησίματα, μουσικές χαλαρή ατμόσφαιρα, αλληλοπειράγματα ,από αυτά που ομορφαίνουν τη ζωή μας. Εύχομαι και σε σας να ζήσετε κάτι παρόμοιο συν λίγο χορό που είναι το αγαπημένο μου χούι!. Είπαμε δεν αφήνουμε τα ωραία της ζωής να περνούν ανεκμετάλλευτά.