Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ο Αββάς Ιωάννης, που ήταν Ηγούμενος σ’ ένα μεγάλο Κοινόβιο στην Αίγυπτο, πήγε κάποτε βαθειά στην έρημο να συναντήση τον Όσιο Παΐσιο, τον ξακουσμένο ασκητή, που σαράντα ολόκληρα χρόνια αγωνιζόταν εκεί μόνος του.

– Τι κατώρθωσες, ζώντας μακριά από τους ανθρώπους, Πάτερ; τον ρώτησε ο Αββάς Ιωάννης.
– Αφ’ ότου ήλθα εδώ, δε με είδε ούτε μια φορά ο ήλιος να τρώγω, αποκρίθηκε ο Όσιος.

– Ούτε εμένα ωργισμένο, είπε ο Αββάς.

*****

Κάποιος πολύ γέρος Ερημίτης αρρώστησε και βασανιζόταν μόνος του, γιατί δεν βρισκόταν σ’ εκείνη την ερημιά άνθρωπος να τον φροντίση.

Βλέποντας την υπομονή του ο Θεός, φώτισε ένα νέο Μοναχό να πάη ως την καλύβα του.

Σαν τον βρήκε βαρειά άρρωστο, στάθηκε με αγάπη στο πλευρό του να τον ανακουφίση. Τον έπλυνε, του έφτιαξε ένα αχυρένιο στρώμα και του μαγείρεψε λίγο φαγητό.

Πίστεψέ με, αδελφέ, του είπε μ’ ευγνωμοσύνη ο Γέροντας, πως είχα εντελώς ξεχάσει ότι υπάρχουν τέτοιες αναπαύσεις στους ανθρώπους.

Την άλλη μέρα ο αδελφός του έφερε λίγο κρασί για να τον τονώση.

Σαν το είδε ο Γέροντας, δάκρυσε και ψιθύρισε:
– Τέτοια περιποίησι δεν περίμενα μέχρι τον θάνατό μου.

*****

Ο Αββάς Ιωσήφ συμβουλεύτηκε τον Όσιο Ποιμένα πως να εγκρατεύεται στο φαγητό.

– Τρώγε λίγο κάθε ημέρα, του είπε ο Γέροντας, αλλά χωρίς να χορταίνης.
– Όταν ήσουν νέος, Αββά, δεν έτρωγες κάθε δυο μέρες;
– Κι’ ολόκληρη βδομάδα έμενα άσιτος, πρόσθεσε ο Όσιος. Αλλ’ οι Πατέρες που δοκίμασαν πολλών ειδών ασκήσεις, βρήκαν πως πιο ωφέλιμο για τον μοναχό είναι να τρώγη λίγο κάθε μέρα. Αυτή είναι η μέση και βασιλική οδός. Οι υπερβολές είναι των δαιμόνων.

Από το βιβλίο, «Γεροντικόν, Σταλαγματιές από την πατερική σοφία», μετάφραση Μοναχής †Θεοδώρας Χαμπάκη, έκδοση Ορθοδόξου Χριστιανικής Αδελφότητας «Λυδία» Θεσσαλονίκη.

Πηγή: https://www.pemptousia.gr/2024/09/h-mesi-ke-vasiliki-odos/