[…] Αλλά και πάλιν ηκολούθησαν άλλαι αφορμαί ταραχής και διχονοίας και πάλιν ο Άγιος εκείνος Αρχιερεύς [ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς] ημποδίσθη και από την Θεσσαλονίκην και από την Μητρόπολιν και με ψήφον της Μεγάλης Εκκλησίας επήγεν εις την Λήμνον, την οποίαν με την διδασκαλίαν του και με τα θαύματά του κατά πολύ την ωφέλησε.
Κατά δε το διάστημα της εκεί διατριβής του, προσκληθείς επήγεν εις μικράν τινα πόλιν, εις την οποίαν ηκολούθησε πανώλης, ποιήσας δε εκεί λιτανείαν με όλον τον λαόν και παρακαλών τον Θεόν κατέπαυσε το θανατικόν.
Τέλος οι Θεσσαλονικείς δεν υπέφεραν να απολαμβάνουν οι ξένοι το ιδικόν των καλόν, εξ αιτίας σκανδαλοποιών τινων. Όθεν ετοιμάσαντες πλοίον αρχοντικόν αποκλειστικώς διά τον σκοπόν αυτόν και επιβιβασθέντες αυτού οι πρώτοι άρχοντες της Εκκλησίας επήγαν εις την Λήμνον και μετ’ ολίγας ημέρας έφεραν τον Ποιμένα τον καλόν εις την ποίμνην του.
Τόση δε χαρά έγινε κατά την ημέραν εκείνην του ερχομού του Αγίου, ώστε οι ψάλλοντες ως να ήτο η λαμπροφόρος ημέρα της Αναστάσεως άφησαν τας συνηθισμένας ψαλμωδίας εις τας εισόδους των Αρχιερέων, και εμπνευσθέντες εκ Θεού έψαλλαν το «Αναστάσεως ημέρα» κ.τ.λ., το «Καθαρθώμεν τας αισθήσεις» κ.τ.λ., το «Φωτίζου, φωτίζου» και τα λοιπά.
Και το θαύμα ήτο ότι δεν ευρέθη ποίος ήτο ο συμβουλεύσας τους ψάλτας να ψάλλουν τα τοιαύτα τροπάρια, ούτε ποίος ήτο ο πρώτος όστις έκαμε την αρχήν της τοιαύτης ψαλμωδίας εκείνης.
Ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς τιμάται στις 14 Νοεμβρίου και τη δεύτερη Κυριακή των νηστειών της Μεγάλης Τεσσαρακοστής.
Από τον «Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας», τόμος περιόδου Τριωδίου.