• Οφείλουμε –νομίζω- να αποχαιρετήσουμε έναν δικό μας άνθρωπο.

• Έναν άνθρωπο με τον οποίο για λίγο συμπορευτήκαμε, έναν άνθρωπο που για λίγο έζησε μαζί μας, αγωνίστηκε μαζί μας, ενθουσιάστηκε, πόνεσε μαζί μας και μας προσέφερε τόσα -μα τόσα- πολλά…

• Θα αξιωνόμασταν άραγε εκείνο το κύπελλο του 80 δίχως τον Νίκο Σαργκάνη? Θα γράφαμε αθλητική ιστορία δίχως την συμμετοχή, δίχως την συμβολή και τις δικές του προσπάθειες?

• Ο Σαργκάνης, μετά από εμάς, συνέχισε την διαδρομή του σε άλλες -πολύ μεγαλύτερες από την δική μας- ομάδες και χάρισε στο πανελλήνιο ημέρες γνήσιας αθλητικής συγκίνησης. Γιατί, όπου κι αν πήγε, από όποια ομάδα κι αν πέρασε, διέπρεψε πραγματικά.

• Εμείς ωστόσο επιλέγουμε να τον θυμόμαστε σαν έναν παίχτη της Καστοριάς.

• Σαν εκείνον τον φωνακλά τερματοφύλακαμε τα αδρά χαρακτηριστικά, το έντονο ταπεραμέντο, την ακατάπαυστη κινητικότητα και τα τρομερά ανακλαστικά. Σαν τον παιχταρά με την κιτρινοκόκκινη στολή που ξεσήκωνε ρίγη συγκίνησης στις εξέδρες του παλιού μας σταδίου.

• Τον Σαργκάνη τον μετονομάσανε κάποια στιγμή σε ‘Φάντομ’.

• Αυτό ήταν ένα προσωνύμιο που ήρθε απέξω, σε ένα παιχνίδι της Εθνικής μας με τη Δανία στην Κοπεγχάγη, τον Οκτώβριο του 1980, για τα προκριματικά του Μουντιάλ.

• Ο Σαργκάνης εκεί ζωγράφισε κυριολεκτικά.

• Σε τέτοιο βαθμό που ο Δανός προπονητής Σεπ Πιόντεκ στην συνέντευξη Τύπου που δόθηκε μετά αναγκάστηκε να πει το αμίμητο: «Εμείς είχαμε κανονικούς ποδοσφαιριστές κι εσείς είχατε ένα… ‘Φάντομ’».

• Αυτό το τιμητικό παρατσούκλι τον ακολούθησε σε όλη την μετέπειτα αθλητική του ζωή.

• Δυστυχώς ο ‘Φάντομ’ απογειώθηκε νωρίς για τους ουρανούς μόλις στα 70 του, νικημένος από την επάρατο. Εφυγε για άλλα πρωταθλήματα σε άλλα επουράνια κι ανεξερεύνητα γήπεδα… • Στο δικό μας όμως μνημονικό θα μείνει για πάντα σαν ένας λαμπρός συνταξιδιώτης.

• Κι όπου κι αν πάει θα κουβαλά πάντα μαζί του το θερμό μας ‘κατευόδιο’ κι ένα μεγάλο εκ βάθους καρδίας ‘ευχαριστώ’!!