Τώρα τελευταία με διακατέχει μια φοβερή υποψία. Πως οι μισοί (και βάλε) από αυτούς που κατεβαίνουν σαν υποψήφιοι Δήμαρχοι Καστοριάς, στην πραγματικότητα δεν κατεβαίνουν τόσο για Δήμαρχοι όσο για διοικητές εκείνων των Δημοτικών υπηρεσιών που προσφέρουν παχυλούς μισθούς αλλά και μεγάλες ευκαιρίες για κάτω-από-το-τραπέζι συναλλαγές με εργολάβους.

Κι αυτό το σκέφτομαι, επειδή βλέπω κάτι απλό. Πως το νέο εκλογικό σύστημα θα προκαλέσει τέτοια πολυδιασπορά εδρών που κάθε απόφαση της Δημοτικής αρχής θα καθίσταται πρακτικά αδύνατη εάν δεν τυχαίνει της εκάστοτε συναίνεσης των μικροεδρούχων αργηγών. Οι οποίοι θα την παρέξουν εφόσον πρώτα παζαρέψουν σαν Οβριοί εμπόροι και εφόσον εξασφαλίσουν για ελόγου τους θέσεις και αξιώματα που αποφέρουν πολύ παντεσπάνι.

Το σκέφτομαι μόνον εγώ? Όχι. Το συζήτησα κι είδα ότι το σκέφτονται και πολλοί ακόμα συνδημότες επειδή έχουν δει ΠΟΙΟΙ κατεβαίνουν, επειδή έχουν ελέγξει ΤΙ βιογραφικό και προιστορία έχουν αυτοί οι υποψήφιοι και επειδή έχουν συνομιλήσει πέντε-δέκα λεπτά μαζί τους κι έχουν ακούσει τα πλάνα που διατυπώνουν για την πόλη. Με προφανή λοιπόν την διαπίστωση πως αυτοί οι άνθρωποι με τις ικανότητες και τις ιδέες που διαθέτουν δεν είναι διόλου σε θέση να σώσουν κανέναν, τελεολογικά το μόνο συμπέρασμα στο οποίο βασίμως καταλήγει κάποιος είναι πως το κάνουν προκειμένου να σώσουν τον εαυτό τους

. Ολα τα επαγγέλματα είναι καλά. Αλλά αν τυχόν συμβεί και αποτύχει κανείς σε όλα, του απομένει το καλύτερο: Να γίνει και να πληρώνεται σαν κόντες και Κοτζάμπασης.

Αλέκτωρ εφώνησε