Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα κι οι άνθρωποι κινούνται στους γνώριμους ρυθμούς της προετοιμασίας για την υποδοχή τους…στολισμένα έλατα σε σπίτια και πλατείες, πολύχρωμα φώτα και λαμπιόνια που αναβοσβήνουν, φωταγωγημένοι δρόμοι με χρυσοκίτρινα αστέρια και κόκκινους

Αϊ Βασίληδες, πλανόδιοι μικροπωλητές με διάφορα χριστουγεννιάτικα στολίδια, τεράστιες ουρές ανθρώπων στα καταστήματα κυρίως με είδη διατροφής και ένδυσης, πληθώρα διαφημίσεων με καταναλωτικά αγαθά στους ραδιοφωνικούς σταθμούς και την τηλεόραση, διαφημιστικά φυλλάδια σε χαρτί πολυτελείας με προσφορές και διάφορες εκπλήξεις, όπως υπόσχονται, για τους καταναλωτές.

Οι “καλύτεροι πελάτες” των καταστημάτων αυτές τις μέρες αποδεικνύονται τα παιδιά τα οποία έχουν και ακριβά γούστα!
Υπάρχουν όμως και πολλά παιδιά που δεν μπορούν να  ονειρευτούν για  τις άγιες αυτές ημέρες  που δεν έχουν λεφτά να  ψωνίσουν καθώς οι γονείς τους είναι άνεργοι .
Έχουμε σκεφτεί καθόλου τη στιγμή που ξοδεύουμε πολλά χρήματα και δυσφορούμε εξαιτίας της βαρυστομαχιάς ότι υπάρχουν άνθρωποι πεινασμένοι και άστεγοι – τα θύματα της δικής μας απληστίας – που δε νιώθουν τη ζεστασιά και την αγάπη των συνανθρώπων τους, ότι πολλά παιδιά σ’ όλο τον κόσμο, παιδιά ενός κατώτερου θεού, δουλεύουν σκληρά για ένα πενιχρό μεροκάματο και ο Αϊ Βασίλης δεν θα τους πάει δώρα όπως στα παιδιά του χορτάτου κόσμου.
Τα Μέσα Ενημέρωσης βέβαια θα μας θυμίσουν το φιλανθρωπικό έργο μας, παρουσιάζοντας το δράμα των παιδιών του Τρίτου Κόσμου και τη δυστυχία ορισμένων συμπολιτών και συμπατριωτών μας. Κάποιοι από μας, πολλοί ή λίγοι, από το περίσσευμα ή από το υστέρημα, θα δώσουν λίγα ψίχουλα σ’ αυτούς διώχνοντας τις τύψεις που τους δημιούργησαν τα ουρλιαχτά και τα κροκοδείλια δάκρυα των Μέσων Ενημέρωσης.
Ίσως έτσι εξιλεωνόμαστε οπότε πέφτουμε με μεγαλύτερη όρεξη καταπάνω στο γουρουνόπουλο και τη γαλοπούλα.

Ας αναλογιστούμε όμως τούτο: ανήμερα των Χριστουγέννων και όλες τις άγιες μέρες ο φτωχός αισθάνεται περισσότερο τη φτώχεια του επειδή δεν έχει να ξοδέψει και λύπη αντί για χαρά, που βρίσκεται στο περιθώριο της ζωής. Είναι ντυμένος με τα κουρέλια της αξιοπρέπειάς του περιμένοντας την ελεημοσύνη των χορτάτων.
Νιώθει μειονεκτικά που δεν μπορεί να προσφέρει στα παιδιά του λίγη χαρά και ανήμπορος ν’ απαντήσει στα αθώα ερωτήματά τους “γιατί το πνεύμα των Χριστουγέννων δεν επισκέφθηκε το σπίτι τους”.
Συνθλίβεται ψυχικά από τον καταναλωτικό ανταγωνισμό που επικρατεί συνειδητοποιώντας ότι η αγάπη και η στοργή κοστίζουν πολύ ακριβά.
Η αιτία είναι ότι ξεχάσαμε αυτόν που γιορτάζουμε, αυτόν που γεννήθηκε για να φέρει στον κόσμο την αγάπη. Παραμελήσαμε το πνεύμα μας και την επικοινωνία με τον συνάνθρωπο δίνοντας προτεραιότητα στην ύλη.

Ο σύγχρονος άνθρωπος απέκτησε γνώσεις και περισσότερα υλικά αγαθά αλλά παράλληλα μεγάλωσε ο βαθμός της μοναξιάς και της ανασφάλειάς του.
Ο φόβος και η καχυποψία για τον συνάνθρωπο έχουν φωλιάσει στην ψυχή του. Τα Χριστούγεννα είναι γιορτή αγάπης, ελπίδας και χαράς για όλους τους ανθρώπους.

Ας αδράξουμε την ευκαιρία μιλώντας κατευθείαν στην καρδιά του άλλου αφού πρώτα συνομιλήσουμε με τον εαυτό μας. Και μακάρι τα Χριστούγεννα να κρατούσαν όλο το χρόνο για να μην επέστρεφαν ποτέ τα πάθη και τα μίση στην ψυχή των ανθρώπων. Αλλά όπως αναφέρει ο Αλ. Παπαδιαμάντης αυτά δεν έχουν ποτέ τελειωμό…Οι ημέρες αυτές προσφέρονται για περισυλλογή και προσευχή ώστε να καταλάβουμε το βαθύτερο νόημα της ρήσης του Χριστού: “αγάπα τον πλησίον σου ως εαυτόν”.

Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει την ευκαιρία ν’ ανανήψει πνευματικά, ν’ αφήσει κατά μέρος τον εγωισμό και τον ατομικισμό και να συνειδητοποιήσει ότι δεν ζει μόνος του σ’ αυτόν τον κόσμο.