Περνώντας μέσα από τη στήλη μας, στα “σκοτεινά μονοπάτια του εγκλήματος”, θα ξανά θυμηθούμε αστυνομικές υποθέσεις, εκδίκησης, πάθους, ζήλιας, αντιζηλείας, με τις οποίες, έχει έρθει αντιμέτωπη η ελληνική κοινωνία στο παρελθόν.

Θα ξεκινήσουμε τη διαδρομή μας αυτή, με μια υπόθεση που μας σόκαρε όλους και σημάδεψε για πάντα τα ελληνικά εγκληματολογικά χρονικά.

Το έγκλημα με θύτη τον Παναγιώτη Φραντζή και θύμα την Ζωή Γαρμανή θεωρείται μέχρι και σήμερα το πιο φρικιαστικό- αποτρόπαιο και πολυσυζητημένο.

Στις 25 Ιουνίου του 1987 και ενώ οι Έλληνες πανηγύριζαν ακόμη τον θρίαμβο της εθνικής ομάδας στο Ευρωμπάσκετ, στα Κάτω Πατήσια εκτυλίσσονταν μία τραγωδία.

Ένας συλλέκτης που έψαχνε στους κάδους για γραμματόσημα, ήρθε αντιμέτωπος με ένα φρικιαστικό θέαμα. Σε μία από τις σακούλες ανακάλυψε ανθρώπινα μέλη. Ειδοποίησε αμέσως την αστυνομία και έτσι ξεκίνησε η εξιχνίαση της δολοφονίας.

Ο Παναγιώτης Φραντζής ήταν φοιτητής της ΑΣΟΕΕ, ενώ παράλληλα δούλευε ως πλασιέ. Η όμορφη Ζωή Γαρμανή ήταν μαθήτρια λυκείου και η γνωριμία τους έγινε τον Οκτώβριο του 1985 σε μία καφετέρια στην πλατεία Κολιάτσου. Ο γάμος τους έγινε το Δεκέμβριο του 1986, ωστόσο οι καβγαδες ήταν συνεχόμενοι.

Ο πατέρας της κοπέλας ανέφερε στους δημοσιογράφους ” Η κόρη μου ήταν άπειρη. Ήταν ο πρώτος της άντρας. Αυτός τη ζήλευε υπερβολικά. Δεν την άφηνε να κάνει παρέα ούτε με τις φίλες της”.

Ο Φραντζής από την πλευρά του υποστηρίζει ότι η κοπέλα τον προκαλούσε με τη συμπεριφορά της. ” Είχε έντονη φιλαρέσκεια. Της άρεσε να τραβάει πάνω της τις ματιές των αντρών, αλλά αυτή να μη δίνει σημασία. Η σχέση μας ήταν τρομερά δύσκολη”.

Το μοιραίο εκείνο βράδυ της 24ης Ιουνίου του 1987 το ζευγάρι επιστρέφει από νυχτερινή διασκέδαση και ένας από τους συνηθισμένους τους καβγαδες ξεσπά.

Το βράδυ εκείνο, αφορμή για το τσακωμό τους στάθηκε η επιμονή της Ζωής να συνεχίσουν τη βραδιά τους εκτός σπιτιού, με τον ίδιο να της επιτίθεται λεκτικά μέχρι να ακούσει από το στόμα της τη φράση “είσαι ανίκανος”.

Στην απολογία του δήλωσε:”Βγήκα εκτός εαυτού. Τα ‘χασα και δεν ήξερα τι έκανα. Την άρπαξα και την έσμπρωξα με δύναμη στην άκρη του κρεβατιού, χτυπώντας το κεφάλι της, το οποίο έβγαλε και αίματα. Βρισκόμουν όπως αντιλαμβάνεστε σε πλήρη σύγχιση. Ζωή ήταν κάτω. Πλησίασα να δω αν αναπνέει κι αν έχει σφυγμούς. Ηταν νεκρη”.

Παρόλα αυτά ο ιατροδικαστής στο πόρισμά του δήλωσε πως η κοπέλα είχε στραγγαλιστεί.

Αφού διαπίστωσε τον θάνατο της γυναίκας του, ο Φραντζής αποφάσισε να εξαφανίσει το πτώμα και να ισχυριστεί ότι η Ζωή τον εγκατέλειψε. Μετέφερε το άψυχο σώμα στη μπανιέρα και άρχιζε να το τεμαχίζει. Η απάνθρωπη διαδικασία κράτησε περισσότερες από τρεις ώρες. Μετά τη σύλληψή του κατέθεσε πως αυτή ήταν η χειρότερη νύχτα της ζωής του.

Η περιγραφή του σόκαρε ακόμα και τους έμπειρους αξιωματικούς των ανθρωποκτονιών.

“Ήμουν σε κακή κατάσταση. Έκανα εμετό όταν την τεμάχιζα και σταματούσα. Ξανάρχιζα. Υπήρχε και μία έντονη μυρωδιά από αίματα. Όμως την αγαπώ. Την αγαπώ πολύ”.

Οι λεπτομέρειες του τεμαχισμού, όπως τις περιέγραψε ο ιατροδικαστής Λευκίδης ήταν σοκαριστικές. Της έβγαλε τα μάτια, της έκοψε τη μύτη, τα αυτιά και τα μαλλιά, ώστε να μην αναγνωρίζεται από κανένα.

Πως όμως αποκαλύφθηκε αυτό το φρικιαστικό έγκλημα;

Όταν ολοκλήρωσε το μακάβριο έργο του, ο Φραντζής τοποθέτησε τα 11 μέλη του πτώματος σε σακούλες και τις πέταξε σε κάδους σκουπιδιών, σίγουρος ότι, σε λίγη ώρα θα τους άδειαζε το απορριματοφόρο και τα ίχνη θα εξαφανίζοταν για πάντα. Το σχέδιο του απέτυχε όταν ο συλλέκτης Κ. Βουζίκας ψάχνοντας για γραμματόσημα στα σκουπίδια, βρήκε μια από τις σακούλες. Σοκαρισμένος ειδοποίησε την αστυνομία, η οποία, βρήκε σχεδόν όλα τα κομμάτια εκτός από το κεφάλι, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αναγνωριστεί το θύμα.

Μια απόδειξη κρεοπωλείου που βρέθηκε σε μια από τις σακούλες, οδήγησε την αστυνομία στην περιοχή και τελικά στα ίχνη του ζεύγους Φραντζή. Όταν ο δολοφόνος πληροφορήθηκε την αποτυχία του σχεδίου του, αποφάσισε να παραδοθεί στην αστυνομία.

Ο Παναγιώτης Φραντζής παρουσιάστηκε στην αστυνομία και ομολόγησε ότι είχε τεμαχίσει το πτώμα της συζύγου του αλλά δεν παραδέχτηκε ότι τη σκότωσε. Επέμενε στον ισχυρισμό του ότι η κοπέλα τραυματίστηκε θανάσιμα χτυπώντας το κεφάλι της στο κρεβάτι. Η υπόθεση έγινε πρωτοσέλιδο σοκάροντας την κοινή γνώμη.

Η δημοσίευση από την εφημερίδα “Έθνος” με το τεμαχισμένο πτώμα της Ζωής Γαρμανή, πάνω στην ιατροδικαστική κλίνη, είχε σαν αποτέλεσμα να αλλάξει ο νόμος για τη δημοσίευση φωτογραφιών από θύμα εγκλημάτων και άλλων ευαίσθητων προσωπικών δεδομένων από τα ΜΜΕ….

Η δίκη του δολοφόνου ξεκίνησε τον Σεπτέμβριο του 1988.

Κατά την απολογία του ο Φραντζής επέμενε” Δεν τη σκότωσα. Ήταν ατύχημα. Δέχομαι μόνο την προσβολή νεκρού. Δεν τη στραγγάλισα. Δεν θα συγχωρέσω ποτέ τον εαυτό μου που δεν έδειξα ψυχραιμία τη στιγμή που πέθανε η Ζωή. Φονιάς δεν είμαι εγώ και ούτε πρόκειται να γίνω”.

Η ιατροδικαστική έκθεση ήταν σαφής. Επρόκειτο για στραγγαλισμό.

Ο Φραντζής 1η Οκτωβρίου 1988, κρίνεται ένοχος για ανθρωποκτονία εκ προθέσεως και περιύβριση νεκρού.

Του επιβλήθηκε ποινή ισόβιας κάθειρξης κατά πλειοψηφία 5-2. Αυτοί που μειοψήφησαν ζητούσαν αυστηρότερη ποινή και θανατική καταδίκη.

Έμεινε στη φυλακή 18 χρόνια. Στο διάστημα αυτό έκανε χρήση της νομοθετικής ρύθμισης περί εκπαιδευτικών αδειών των κρατουμένων και πήρε το πτυχίο του στην ΑΣΟΕΕ.

Αξίζει να αναφέρουμε και τη φράση του Εισαγγελέα, η οποία, έμεινε στην ιστορία. Κατά την αγόρευσή του λοιπόν είπε: ” κανένα ζώο του ζωικού βασιλείου δεν θα έκανε τέτοιο έγκλημα….”

Πηγές: εφημερίδα “ΈΘΝΟΣ”

            Εκπομπή του “Μηχανή του         Χρόνου”

Αντλήθηκαν πληροφορίες από το βιβλίο του Π. Σόμπολου “Τα εγκλήματα που συγκλόνισαν την Ελλάδα”.