19η ημέρα του μηνός Μαΐουτου έτους 2020 σήμερα,και προτείνεται να αναρωτηθούμε ποιο μπορεί να είναι το βαθύτερο μήνυμα που προκύπτει από την ανάγνωση των παρακάτω στίχων στο γνωστό τραγούδι του Θόδωρου Παυλίδη:
Για τον Πόντον πάντα λέει,
και μαύρα δάκρ(ε)α κλαίει!!!!
Γιατί άραγε όποιος αναφέρει τον Πόντο να κλαίει με μαύρα δάκρυα, τι είναι ο «Πόντος», γιατί να λέει για αυτόν συνέχεια,τι μπορεί να συνέβη εκεί;
Μια γρήγορη απάντηση στα ερωτήματα αυτά είναι ότι κάτι άσχημο έγινε στον Πόντο, και ο Πόντος είναι κάτι σημαντικό για κάποιους, μήπως η «Πατρίδα» κάποιων ατόμων; Ας δούμε λοιπόν…
Έπειτα από αυτή τη σύντομη εισαγωγή, είναι, πολύ σημαντικό να καταστεί γνωστό, με αφορμή την σημερινή «μαύρη» επέτειο της 19ηςΜαΐου 1919, της συμπλήρωσης δηλαδή, 100 συν 1 ετών, από την πλήρη εφαρμογή του σχεδίου των Νεότουρκων, κατά του ελληνικού λαού ότι η διάπραξη του εγκλήματος της γενοκτονίας, είναι ένα από τα πιο βάναυσα κακουργήματα. Δυστυχώς, ο 20ος αιώνας έχει κυρίως στιγματιστεί από αυτής της φύσης τα εγκλήματα, με πολύ μεγάλες απώλειες της ανθρώπινης ζωής και ευθείας προσβολής βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αρκεί να θυμίσουμε μερικές περιπτώσεις, όπως η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, των Αρμενίων και των Εβραίων.
Αρχικά, θα πραγματοποιηθεί προσπάθεια να εννοιολογηθεί η έννοια της «γενοκτονίας». Σύμφωνα με την διεθνή σύμβαση του Ο.Η.Ε. για την πρόληψη και καταστολή του εγκλήματος της «γενοκτονίας», που εγκρίθηκε από τη Γενική Συνέλευση του οργανισμού,στις 09 Δεκεμβρίου 1948, στο άρθρο 2 αναφέρεται ότι:
«Ως γενοκτονία νοείται οποιαδήποτε εκ των κατωτέρω πράξεων, ενεργουμένη με την πρόθεση ολικής ή μερικής καταστροφής ομάδος, εθνικής, εθνολογικής, φυλετικής ή θρησκευτικής :
α. Φόνος μελών της ομάδος.
β. Σοβαρή βλάβη της σωματικής ή διανοητικής ακεραιότητας των μελών της ομάδος.
γ. Εκ πρόθεσης υποβολή της ομάδος σε συνθήκες, που δύνανται να επιφέρουν την πλήρη ή την μερική σωματική καταστροφή αυτής.
δ. Μέτρα αποβλέποντα στην παρεμπόδιση των γεννήσεων μέσαστους κόλπους ορισμένης ομάδας.
ε. Αναγκαστική μεταφορά παίδων μιας ομάδας σε μια άλλη».
Από τα ανωτέρω, προκύπτει ότι δεν καθορίζεται κάποιο κατώτερο αριθμητικό όριοστην δολοφονία μελών μιας πληθυσμιακής ομάδας, για να ενταχθεί μια πράξη δολοφονίας σε γενοκτονία. Εφόσον πιστοποιηθεί ο φόνος μελών μιας ομάδας, που αποτελεί την πρώτη περίπτωση του ορισμού, τον οποίο καθιέρωσε η σύμβαση του οργανισμού, αυτή δύναται να ισούται με τον ορισμό της γενοκτονίας.
Περνώντας στην περίπτωσητου Ελληνισμού της περιοχής του «Πόντου», της Μαύρης θάλασσας ή του Καραντενίζ, να σημειωθεί ότι η πράξη αυτή εντάσσεται στην ευρύτερη γενοκτονία από τους Νεότουρκους των λεγόμενων Rum Milleti (Μιλέτι των Ρωμαίων), όπου ανήκαν οι Έλληνες του Πόντου (Μαύρη Θάλασσα) και του Ermeni Milleti (αρμένικο Μιλέτι), στο οποίο ανήκε το αρμένικο έθνος. Ο ελληνικός πληθυσμός αυτού του τόπουβίωσε ένα στυγερό έγκλημα, τη διάπραξη της γενοκτονίας αυτούαπό τους Νεότουρκους, στην αυγή του 20ου αιώνα, όπου ένα αυτόχθονέθνος ξεριζώθηκε από τις πατρογονικές του εστίες, με μόνο οδηγό την βαθιά θρησκευτική του πίστη στην Ορθοδοξία.
Καταλήγοντας, ας ευχηθούμε από τούδε και στο εξής, η ειρήνη να επικρατήσει μεταξύ των κρατών της υφηλίου, κάτι που καθορίζεται και στο Κεφάλαιο 1ο, Άρθρο 1ο του περίφημου «Καταστατικού Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών», που υπογράφηκε στις 26 Ιουνίου 1945, στο Σαν Φρανσίσκο, στο τέλος της Συνδιασκέψεως των Ηνωμένων Εθνών και άρχισε να ισχύει στις 24 Οκτωβρίου 1945. Να μην υπάρξουν άλλα θύματα, άλλος σπαραγμός και οδύνη, άνευ αιτίας, όχι άλλο αίμα πια…