Είναι γεγονός ότι η παγκόσμια μετάδοση του ιού COVID-19, ως ζήτημα ασφάλειας της ανθρώπινης υγείας εξακολουθεί να απασχολεί την διεθνή κοινή γνώμη
Είναι γεγονός ότι η παγκόσμια μετάδοση του ιού COVID-19, ως ζήτημα ασφάλειας της ανθρώπινης υγείας εξακολουθεί να απασχολεί την διεθνή κοινή γνώμη. Επιπλέον, αποτελεί ένα σημαντικό ζήτημα σε όλη την υφήλιο. Παράλληλα, ήδη γνωστές τοις πάσι είναι η ένδεια και η ασιτία, που παρατηρούνται κυρίως στην Αφρικάνικη ήπειρο και την περιοχή της νοτιοανατολικής Ασίας. Ένα όμως ακόμα θέμα, το οποίο ανάγεται συχνά σε πρόβλημα και εντοπίζεται σε μια σειρά από χώρες ανά τον κόσμο, είναι το περίφημο «δημογραφικό ζήτημα», που ειδικότερα παρουσιάζεται στην Ελλάδα και στην περιφερειακή Ενότητα Καστοριάς.
Πρόδηλο είναι ότι, το σοβαρό αυτό ζήτημα, δεν διαθέτει μόνο μια όψη. Με άλλα λόγια, δεν είναι ένα μονοδιάστατο θέμα, που πιθανώς καταγράφεται μόνο σε ένα κράτος. Σαφώς και η αρνητική πορεία, που μπορεί να ακολουθεί ο ανθρώπινος πληθυσμός σε μια χώρα, δηλαδή μείωση, αποτελεί την μια πλευρά του προβλήματος. Απεναντίας, υφίσταται και η αντίθετη πορεία που σπανιότερα δύναται να κατευθυνθεί ο πληθυσμός ενός κράτους. Αυτή η κατηγορία είναι η αύξηση του πληθυσμού, το θετικό πρόσημο που έχει ο αριθμός των μελών μιας κρατικής οντότητας. Χαρακτηριστική περίπτωση της δεύτερης κατηγορίας, είναι οι χώρες της Κίνας και της Ινδίας. Σ’ αυτά τα κράτη, σύμφωνα με την ιστοσελίδα worldometers.info, ο πληθυσμός τους είχε λάβει εντυπωσιακή αυξητική τάση τον 20ο αιώνα. Ως εκ τούτου, αποτελούν τις δυο πολυπληθέστερες χώρες του πλανήτη μας.
Επικεντρώνοντας το ενδιαφέρον μας, στην πρώτη κατηγορία, αυτή της μείωσης του πληθυσμού, είναι αντιληπτό ότι, ορισμένοι παράγοντες είναι αυτοί που επιδρούν με αρνητικό πρόσημο στον πληθυσμό μιας χώρας, που προκαλούν κοινώς μεταβολή «προς τα κάτω». Σύμφωνα με τον δημοσιογράφο και συγγραφέα κ. Θεόδωρο Γεωργακόπουλο, «δύο είναι τα ισοζύγια που επηρεάζουν αρνητικά την πορεία του πληθυσμού μιας χώρας. Αυτά είναι το μεταναστευτικό ισοζύγιο και το ισοζύγιο γονιμότητας – θνησιμότητας». Άρα, όπως αναφέρεται και σε παλαιότερο άρθρο του γράφοντα στην ιστοσελίδα pollsandpolitics.gr, αυτό σημαίνει πρακτικά το πόσοι μπαίνουν και πόσοι βγαίνουν από τα σύνορα μιας χώρας,προφανώς σε μόνιμη βάση, όχι δηλαδή για τουριστικούς λόγους. Επιπρόσθετα, ποιος ο αριθμός των γεννήσεων και ποιος ο αντίστοιχος των θανάτων.
Περνώντας στο ελληνικό κράτος, αρχικά αναφέρεται ότι, σύμφωνα με στοιχεία μελών του ΠΜΣ του Ιονίου Πανεπιστημίου με τίτλο «Ιστορική Δημογραφία», ο ελληνικός πληθυσμός το 1832, αριθμούσε λιγότερα από 1.000.000 άτομα. Έτσι, σημειώθηκε μια σταθερή αύξηση στα επόμενα έτη. Ωστόσο, μεταβαίνοντας στο παρόν και το μέλλον, σύμφωνα με δήλωση του καθηγητή δημογραφίας κ. Βύρωνα Κοτζαμάνη το έτος 2019, «έως το έτος 2050, η Ελλάδα θα έχει χάσει περίπου από 1 έως 2 εκατ. άτομα πληθυσμού». Η αρνητική πορεία, στην οποία έχει υπεισέλθει ο πληθυσμός της χώρας μας, δείχνει δύσκολα να μπορεί να μετατραπεί. Την αρνητική κατεύθυνση ακολουθεί και ο «καστοριανός» πληθυσμός.
Πιοαναλυτικά, προς το παρόν δεν φαίνεται να τροποποιείται η εκτίμηση του γράφοντα ότι το συνεχόμενο γήρας του πληθυσμού, η διαρκής μετανάστευση των καστοριανών νέων και η υπογεννητικότητα, επιδρούν ολοκληρωτικά στο ίσως σημαντικότερο πρόβλημα της ακριτικής αυτής περιοχής της Ελλάδας. Δεν πρέπει να λησμονείται ότι η περιοχή αντιμετώπισε ακόμα, κατά τη διάρκεια του τρέχοντος έτους, μια έξαρση στην προσβολή του πληθυσμού από τον νέο ιό. Έτσι, συνέβησαν κάποιοι θάνατοι που δεν αναμένονταν, αφού οι ηλικιωμένοι, λόγω της ευκολίας νοσηρότητας τους, δεν κατάφεραν να ανταπεξέλθουν στη κρίσιμη αυτή απειλή.
Καταλήγοντας, αξιολογώντας όλα τα υφιστάμενα δεδομένα, προκύπτει ότι το «δημογραφικό», αποτελεί ένα πρόβλημα που ήρθε στη χώρα, αλλά και στην Καστοριά για να παραμείνει. Θα είναι πολύ δύσκολο ο πληθυσμός να ακολουθήσει την οδό της «αύξησης», καθώς πλην συγκλονιστικής αλλαγής, δεν αναμένεται κάποια θετική ένδειξη. Η ελπίδα όμως, περιλαμβάνεται ως έννοια στο ελληνικό λεξιλόγιο και προτείνεται να λαμβάνεται υπόψη στον βίο μας
