Μέσα από τη στήλη μας σήμερα, θα γυρίσουμε το χρόνο πίσω και συγκεκριμένα στο έτος 1894 και θα αναφερθούμε στην πολύκροτη υπόθεση Ντρέιφους
η οποία έχει χαρακτηριστεί ως μια από τις μεγαλύτερες δικαστικές πλάνες και αποτέλεσε το επίκεντρο μιας έντονης αντιπαράθεσης, που ταλάνισε για πολλά χρόνια τη Γαλλική κοινωνία.
Βρισκόμαστε στο Παρίσι, περί τα τέλη Σεπτεμβρίου του 1894. Γαλλία και Γερμανία διατηρούν εμπόλεμες σχέσεις. Η καθαρίστρια της γερμανικής πρεσβείας στο Παρίσι, η μαντάμ Μπαστιάν, μυστική πράκτορας η ίδια, μάζεψε προσεκτικά τα διάφορα χαρτιά – απορρίμματα, από τα καλάθια των γραφείων της πρεσβείας και τα έστειλε με κάποιο σύνδεσμο στην Υπηρεσία Στατιστικής. Η τελευταία όμως αποστολή περιείχε μια ανυπόγραφη επιστολή ιδιαίτερης σημασίας που απευθυνόταν στον Γερμανό στρατιωτικό Σβάρτσκοππεν.
Ήταν μια επιστολή κάποιου πληροφοριοδότη που υποσχόταν στον Σβάρτσκοππεν μια σειρά από σημειώσεις (αναφορές) που αφορούσαν πλήθος στρατιωτικών ζητημάτων κυρίως άκρως εμπιστευτικών (πιθανότερο απορρήτων), που όμως ποτέ δεν δημοσιεύτηκε τι είδους στρατιωτικά θέματα αφορούσε. Ο Γάλλος υπουργός των Στρατιωτικών, στρατηγός Μερσιέ, ανήγαγε αυτή την επιστολή σε πολύ σοβαρή υπόθεση προδοσίας διατάζοντας σχετικά την άμεση έναρξη των ανακρίσεων και την ταχεία σύλληψη και καταδίκη του προδότη. Για να διαπιστωθεί ο ένοχος λήφθηκαν δείγματα γραφικών χαρακτήρων. Οι υποψίες έπεσαν στο γραφικό χαρακτήρα ενός λοχαγού που παρουσίαζε εντυπωσιακές ομοιότητες.
Αμέσως διατάχθηκε έρευνα περί του συγκεκριμένου, που ήταν ο Άλφρεντ Ντρέιφους.
Στις 15 Οκτωβρίου 1894 ο Άλφρεντ Ντρέιφους συνελήφθη για προδοσία, μία κατηγορία που βασίστηκε σε απλές υποψίες και κυρίως στην εβραϊκή καταγωγή του.
Οδηγήθηκε ενώπιον στρατοδικείου και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη, σε καθεστώς πλήρους απομόνωσης, στο νησί του Διαβόλου, στη Νέα Γουινέα.
Η υπόθεση πήρε γρήγορα μεγάλες διαστάσεις. Έγινε πολιτικό και ιδεολογικό λάβαρο, δίχασε βαθειά τη Γαλλία, συντάραξε τα θεμέλια της Γαλλικής Δημοκρατίας, φέρνοντας στο φως δηλητηριώδους χυμούς που διαπότιζαν το σώμα της γαλλικής κοινωνίας, όπως πχ το ανερχόμενο κύμα αντισημιτισμού. Ο στρατός όταν το διαπίστωσε το λάθος, χρησιμοποίησε κάθε μέσο για να το συγκαλύψει.
Στο πλευρό του Ντρέιφους τάχθηκαν προοδευτικοί πολιτικοί, σοσιαλιστές και διανοούμενοι, όπως ο Εμίλ Ζολά, ο οποίος στις 13 Ιανουαρίου του 1898 δημοσίευσε στην εφημερίδα “L’ Aurore” μια ανοιχτή επιστολή προς τον πρόεδρο της χώρας, υπό τον τίτλο “Κατηγορώ”.
Το κείμενο αυτό αποτέλεσε την κυρία αιτία για την αναψηλάφηση της υπόθεσης, που οδήγησε τελικά στην αθώωση του Ντρέιφους, ο οποίος στις 12 Ιουλίου του 1906 επέστρεψε στο σύνταγμά του, με το βαθμό που είχε πριν από τη μακρόχρονη δικαστική του περιπέτεια.
Η Γαλλία δεν ξέχασε ποτέ αυτή την υπόθεση. Τον Μάρτιο του 2017 εκδόθηκαν στο Παρίσι οι Επιστολές που έστειλε ο Ντρέιφους στην υποστηρίκτριά του μαρκησία Αrconati Visconti.
Από το 1899 ως το 1923, αυτές οι 458 επιστολές αποκαλύπτουν όχι μόνο τον Ντρέιφους μετά το σκάνδαλο, αλλά και ουσιώδη σημεία της γαλλικής ιστορίας.
Πέθανε στο Παρίσι στις 12 Ιουλίου 1935 σε ηλικία 76 ετών.
Πηγές: sansimera.gr