Η διαδρομή στον κόσμο του βιβλίου συνεχίζει το μαγευτικό της ταξίδι με την Καστοριανή συγγραφέα Σοφία Καρολίδου – Μπουτσιάδου και το μυθιστόρημά της “Ο γουναράς”. Εκδότης: Θεσσαλονίκη 2020.

Η Σοφία Καρολίδου – Μπουτσιάδου γεννήθηκε στην Καστοριά. Ασχολήθηκε με τη δημοσιογραφία σε ραδιόφωνο και εφημερίδες. Δούλεψε για πολλά χρόνια δίπλα στο σύζυγό της, στο εργαστήριο γουναρικής.

Είναι συγγραφέας, μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Βορείου Ελλάδος (ΕΛΒΕ). Γράφει ποίηση από τα παιδικά της χρόνια. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά.   Έχει γράψει και δημοσιεύσει:

– Τη βιογραφία “Το Δελφίνι της Καστοριάς”

-Το ιστορικό και λαογραφικό βιβλίο “Από την Απολλωνιάδα στην Καστοριά”

– Την ποιητική συλλογή “Έρωτας και μοναξιά”

-Την ποιητική συλλογή “Το δαχτυλίδι της φωτιάς”

-Το ιστορικό και λαογραφικό μυθιστόρημα “Οι σκιές μας”

-Το μυθιστόρημα “Ο γουναράς”.

Περίληψη

Το κρύο ήταν πολύ, είκοσι βαθμοί υπό του μηδενός. Μάζεψε ξύλα και άναψε το τζάκι στο σαλόνι. Το καλοριφέρ είχε ζεστάνει τα σώματα όμως οι τοίχοι ήταν ακόμα παγωμένοι. Άνοιξε ένα μπουκάλι κονιάκ και έριξε σ’ ένα ποτήρι να πιει. Άνοιξε και λίγα φακελάκια με ξηρούς καρπούς, που είχε πάντοτε στο ντουλάπι της κουζίνας. Οι φλόγες έδιναν ένα ζωηρό φως, ελπιδοφόρο. Σαν τις φλόγες είναι οι μέρες μας. Λάμπουν, φωτίζουν, ζεσταίνουν και σιγά – σιγά κουρασμένες μισοσβησμένες γίνονται κατάμαυρες και σαν στάχτη μοιράζονται στο χώμα για να γίνουν τροφή για την άνοιξη της φύσης. Ένας κύκλος είναι, που τριγυρίζει πάνω-κάτω, εδώ εκεί κι έπειτα παραπέρα.

Ο κούκος του ωρολογιού χτύπησε μία φορά. “Πότε πέρασαν οι ώρες;” Έξω τα φώτα της αυλής έδειχναν ένα λαμπερό πουπουλένιο πάπλωμα με αστεράκια μικρά – μικρά παγωμένα σαν φόντο. Ο φράχτης δαντελένιος με περίσσεια φροντίδα πλεγμένος, έδινε την εντύπωση πως τον περιποιήθηκε η μεγαλύτερη υφάντρα του κόσμου.

Τι όμορφος που είναι ο κόσμος! Ένα πανάκριβο κόσμημα. Η φωτιά ήταν η συντροφιά του. Καθόμαστε και στεναχωριόμαστε για κάτι μη ουσιώδες και δεν αφήνουμε το είναι μας να χαρεί και την πιο μικρή λεπτομέρεια αυτού του μεγαλείου.

Απόσπασμα 

Να που ήρθε πάλι η κρίση. Τα μαγαζιά συνεχώς κλείνουν. “Οι εργάτες μένουν χωρίς δουλειά κι έτσι φεύγουν πάλι τα νιάτα της Ελλάδας, το εργατικό μας δυναμικό στα ξένα, για να βρουν εργασία. Μείναμε ελάχιστοι βιοτέχνες. Δυστυχώς η Ευρώπη και η Αμερική δεν τραβάει σχεδόν καθόλου εμπόρευμα. Τα τελευταία χρόνια δουλεύαμε με τη Ρωσία και τώρα κι αυτή έχει προβλήματα. Είναι όμως μεγάλη και δυνατή χώρα, είμαι σίγουρος πως πολύ γρήγορα η αγορά θα ξανανοίξει.

Τί να τα κάνω τόσα παλτά; Τα μάζευα για τα μαγαζιά μου, που είχα λιανική πώληση στη Ρωσία. Τώρα όλα μου έμειναν. Αν βρω κανέναν να τα δώσω όσο – όσο. Γιατί όσο κάθεται το παλτό, είναι φύρα, το τρώει ο σκόρος αλλά αλλάζουν και οι μόδες”.

 Ένα μυθιστόρημα αφιερωμένο σ’ όλους τους γουναράδες της Καστοριάς. Όπως μας λέει και η ίδια η συγγραφέας μέσα από το βιβλίο της, ο γουναράς είναι ένα μυθιστόρημα άκρως ρεαλιστικό που παρουσιάζει τον τρόπο και τον χρόνο μέσα από την διαδρομή, την προσωπική και την επαγγελματική ενός ιδιαίτερου ανθρώπου. Ο αναγνώστης μπορεί να μάθει πολλά διαβάζοντας το κείμενο μέσα από την αγωνιώδη σκέψη του πρωταγωνιστή, τόσο για τις προσωπικές σχέσεις όσο όμως κυρίως για τις επαγγελματικές.