Η διαδρομή στον κόσμο του βιβλίου συνεχίζει το μαγευτικό της ταξίδι με την Γαλλίδα συγγραφέα – κινηματογραφίστρια, Μαργκερίτ Ντυράς και το βιβλίο της, “Φράγμα στον Ειρηνικό” από τις Εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ.
| Μετάφραση: | ΣΑΡΗ ΖΩΡΖ |
Η Μαργκερίτ Ντυράς γεννήθηκε στις 14 Απριλίου 1914, από Γάλλους γονείς, στη Ζία Ντινχ, στο Βιετνάμ, γαλλική αποικία την εποχή εκείνη. Έφυγε οριστικά από τη Σαϊγκόν σε ηλικία 18 ετών και εγκαταστάθηκε στη Γαλλία, όπου ακολούθησε πανεπιστημιακές σπουδές: μαθηματικά, πολιτικές επιστήμες και νομικά. Τα παιδικά της, όμως, χρόνια έχουν σφραγιστεί βαθιά από τη ζωή της αποικίας, και το στοιχείο αυτό θα επηρεάσει ολόκληρο το ευρύ φάσμα του έργου της.
Η Μαργκερίτ Ντυράς είναι μια από τις πρωτότυπες πεζογράφους της εποχής μας.
Σ’ όλα της τα έργα πρωταγωνιστεί η ίδια, με διάφορες μορφές: παιδί, κοπέλα, γυναίκα, δε φοβάται να εκθέτει τον εαυτό της γυμνό στα μάτια του αναγνώστη. Και έρωτας, κορυφαίος μέσα στο έργο της, ο απόλυτος, ο αναγκαίος, ο ανεκπλήρωτος έρωτας.
Περίληψη
Η μητέρα, πρώην δασκάλα, από τη βόρεια Γαλλία, χήρα με δύο παιδιά, το Ζοζέφ και τη Σουζάν, έχει μια βασική έγνοια: πώς να εξασφαλίσει οικονομικά τα παιδιά της και να τα κρατήσει κοντά της, γιατί, επηρεασμένα από τα διαβάσματά τους, παρασύρονται σε τυχοδιωκτικές περιπέτειες στις τότε γαλλικές αποικίες. Σκέφτηκε να χτίσει ένα φράγμα στις ακτές του Ειρηνικού, για να προστατεύει από τις παλίρροιες του ωκεανού κάτι κτήματα, που με μεγάλους κόπους και θυσίες έχει αποκτήσει.
Σ’ αυτό το σημείο αρχίζει το μυθιστόρημα της Μαργκερίτ Ντυράς. Η μητέρα, ο Ζοζέφ, είκοσι χρονών, και η Σουζάν, δεκαέξι, ζούνε φτωχικα σ’ ένα ερειπωμένο μπανγκαλόου που έχουν στήσει στο κτήμα τους.
Οι έρωτες του Ζοζέφ και της Σουζάν, οι ραδιουργίες κάποιου κυρίου Τζο, ο θάνατος της μητέρας και ο ξενιτεμός των παιδιών – όλα αυτά αποτελούν το περιεχόμενο τούτου του βιβλίου.
Απόσπασμα
Ίσως να ‘ναι δικαίωμά σου, όμως ποιος θα σ’ το αναγνωρίσει; Όπως πάντα, νομίζεις πως έχεις όλα τα δικαιώματα και δεν έχεις κανένα.
Η μητέρα έκανε να τη χαστουκίσει, όμως κρατήθηκε. Από δω και πέρα ήταν ανώφελο.
– Καλά θα κάνεις να σωπαίνεις, είπε, δεν ξέρεις τι σου γίνεται. Ό,τι δικαιούμαι θα το πάρω. Το κακό με τις υποθήκες είναι ότι ο κόσμος το παρακάνει. Η μισή πεδιάδα και πάνω είναι υποθηκευμένη. Οι άνθρωποι δεν είναι λογικοί: πρώτα ζητάνε υποθήκη από την τράπεζα κι έπειτα από έναν ιδιώτη. Τότε η τράπεζα τους αναγκάζει να πουλήσουν. Έτσι θα γίνει στο τέλος με τους Αγκοστί.
Η συγγραφέα μας χαρίζει ένα πολύ ωραίο μυθιστόρημα με την ιστορία να εξελίσσεται γρήγορα και η γλώσσα που χρησιμοποιεί να είναι απλή και κατανοητή. Όλα αρχίζουν όταν πεθαίνει ο άντρας της, ενώ η Σουζάνα κι ο Ζοζέφ ήταν ακόμα παιδιά. Αναρωτιόταν και η ίδια πώς θα τα έβγαζε πέρα. Παρέδιδε μαθήματα γαλλικών, ώσπου μετά από μια δεκαετία καταθέτει αίτηση παροχής γης στη γενική Διεύθυνση του κτηματολογίου της αποικίας. Και μετά; Πώς θα καταφέρει να σώσει τις σοδειές του κτήματός της;
Πολλοί ιθαγενείς χωρικοί, που συμμερίζονται τις προσδοκίες της, έρχονται να τη βοηθήσουν. Θα δικαιωθούν οι προσπάθειες της μητέρας; θα μείνουν τα παιδιά της άραγε εκεί;
Η ηρωίδα μας είναι μάνα, γυναίκα, αλλά περισσότερο θα λέγαμε ότι είναι, μία αγωνίστρια της ζωής!
Αξίζει να σημειωθεί ότι εκτός από το πεζογραφικό της έργο, η Μαργκερίτ Ντυράς, άφησε πίσω της θεατρικά σενάρια για τον κινηματογράφο (μεταξύ των οποίων το διάσημο πλέον “Χιροσίμα, αγάπη μου” που κέρδισε υποψηφιότητα για Όσκαρ σεναρίου) και ασχολήθηκε με την παραγωγή ταινιών. Το 1984 έγραψε το αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα “Ο Εραστής” και κέρδισε το βραβείο Goncourt.
