• Μου έλεγε προχθές ένας φίλος πως εδώ και καιρό έψαχνε να αγοράσει ένα κάπως ιδιόμορφο στυλό. Ήθελε στο ίδιο στέλεχος να συνυπάρχουν 4 διαφορετικές μύτες.

• Επισκέφθηκε λοιπόν ένα προς ένα λοιπόν όλα τα βιβλιοχαρτοπωλεία που είχε πρόχειρα και εντόπισε κάποιες προτάσεις σε δύο από αυτά δεν βρήκε όμως τίποτε σε μία τιμή που να έκρινε συμφέρουσα για το βαλάντιο του. • Κατόπιν, έπραξε το αναμενόμενο…

• Μπήκε στο διαδίκτυο, εντόπισε την πλήρη γκάμα των υποκατηγοριών του προιόντος που τον ενδιέφερε κι επέλεξε το πλέον κατάλληλο για τις ανάγκες και τα γούστα του. Στο τέλος παρήγγειλε αυτό που του πρόσφερε και τα καλύτερα μεταφορικά. • Από πού? Από ένα μαγαζάκι της Κρήτης.

• Σε 3 μέρες είχε το στυλό στα χέρια του και μάλιστα ήταν αυτό κατά ένα ολόκληρο ευρώ φθηνότερο από όσο είχε βρει το αντίστοιχο του στην τοπική αγορά.

• Από εκεί και πέρα δημιουργείται ένας αναπόφευκτος προβληματισμός.

• Πιο είναι στ’ αλήθεια το προφίλ ενός σύγχρονου καταστήματος στην εποχή μας?

• Είναι άραγε μια επιχείρηση η οποία απευθύνεται αμιγώς στην τοπική αγορά ή είναι μια επιχείρηση ανοικτή στην παγκόσμια αγορά? • Γιατί ένα μαγαζάκι της Καστοριάς να παλεύει να μαζέψει με νύχια και με δόντια τα λεφτά για να πληρώσει στο τέλος του μηνός το ενοίκιο, τα ασφαλιστικά, τα λειτουργικά και τους φόρους του, ενώ ένα μαγαζάκι της Κρήτης, στο ίδιο διάστημα, βγάζει 10 φορές περισσότερα από αυτά, κεφαλοποιεί, αποταμιεύει και χτίζει επιχειρηματικές επεκτάσεις?

• Γιατί η μια επιχείρηση στην μια άκρη της Ελλάδας να πνίγεται στην μιζέρια και στην ανέχεια, ενώ ή άλλη, στην άλλη πλευρά της χώρας, να αυγατίζει και αναπτύσσεται?

• Το Επιμελητήριο Καστοριάς ξεκίνησε (ξανά) μια καμπάνια με την οποία ζητά από τους καταναλωτές να προτιμούν τα ντόπια προϊόντα. Το εμβόλιμο κίνητρο εδώ είναι ένας καλώς εννοούμενος τοπικισμός κι αλτρουισμός και το λογικοφανές επιχείρημα είναι εκείνο το παλιό και τετριμμένο: Αν δεν στηρίξεις το σπίτι σου, αυτό θα πέσει να σε πλακώσει!

• Αρκεί όμως αυτό?

• Η τρέχουσα πραγματικότητα δείχνει πως δεν αρκεί. Οι καστοριανές επιχειρήσεις παραπαίουν. Κι αν η σημερινή κατάσταση παραμείνει αναλλοίωτη τότε οι προβλέψεις είναι εξαιρετικά δυσοίωνες.

• Μπορεί μήπως να γίνει κάτι?

• Φυσικά και μπορεί. Ολη η τοπική αγορά θα πρέπει να συνειδητοποιήσει μια αδήριτη αλήθεια:

• Η εποχή της βιτρίνας πέθανε.

• Η εποχή που μια γυναίκα έπαιρνε τα παιδιά της, ή τις φίλες της, και βγαίναν να ‘ψωνίσουν’ στην απάνω ή στην κάτω αγορά, παρήλθε ανεπιστρεπτί.

• Εχουμε πλέον περάσει στην εποχή του web shopping. Αν ένα κατάστημα θέλει σήμερα να επιβιώσει και να κερδίσει χρήμα θα πρέπει να ‘παίζει’ ταυτόχρονα σε δυο πίστες. Στην φυσική διάσταση αλλά ΚΑΙ στην ιντερνετική!

• Βιτρίνα σε δυο πεδία: ΚΑΙ στην προθήκη του κτηρίου ΚΑΙ στα laptop των καταναλωτών.

• Η ταν ή επί τας. Ή η αγορά θα προσαρμοστεί ή θα πεθάνει.

• Επιχειρηματίες έχουμε μπόλικους. Αυτό που φαίνεται να μας λείπει είναι οι ρεαλιστές έμποροι.