Η διαδρομή στον κόσμο του βιβλίου συνεχίζει το μαγευτικό της ταξίδι με τον πολυβραβευμένο Έλληνα συγγραφέα Βασίλη Βασιλικό και το έργο του «Οι ρεμπέτες και άλλες ιστορίες», από τις Εκδόσεις Κέδρος.

Ο Βασίλης Βασιλικός του Νικολάου γεννήθηκε στην Καβάλα στις 18 Νοεμβρίου 1934. Σπουδές: Λύκειο Καρυωτάκη (Καβάλα), Σχολή Βαλαγιάννη, Αμερικάνικο Κολέγιο Ανατόλια (Θεσσαλονίκη), Νομική Σχολή (ΑΠΘ), Yale University – Drama School, SRT – School of Radio and Television (Νέα Υόρκη) για τηλεσκηνοθεσία. Bοηθός σκηνοθέτη σε ξένες παραγωγές, σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ, σεναριογράφος, επιμελητής (Dr) σεναρίων, εισηγητής σεναρίων στην Arte (1990-1993), ερασιτέχνης ηθοποιός, δημοσιογράφος, συγγραφέας, Αναπληρωτής Γενικός Διευθυντής στην ΕΡΤ-1 (1981-1984), Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων (1994-1996), Πρέσβης εκ προσωπικοτήτων της Ελλάδας στην Ουνέσκο (1996-2004), Πρόεδρος της Εταιρίας Συγγραφέων (2001-2005). Τιμητικές διακρίσεις: Βραβείο των “12” (1961, για την τριλογία “Το φύλλο. Το πηγάδι. Τ’ αγγέλιασμα”), Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1980, για το “Τελευταίο Αντίο”) το οποίο δεν αποδέχθηκε, Διεθνές βραβείο Meditteraneo (1970). Επίτιμος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πατρών στην έδρα της Φιλολογίας, Ταξιάρχης Γραμμάτων και Τεχνών της Γαλλικής Δημοκρατίας (1984), Μέλος του Διεθνούς Κοινοβουλίου των Συγγραφέων με έδρα το Στρασβούργο, Μέλος του Δ.Σ. των Γάλλων συγγραφέων (Maison des Ecrivains. Γαλλία, 1990-1993). Είναι ο πιο πολυμεταφρασμένος Έλληνας συγγραφέας μετά τους Καζαντζάκη, Ρίτσο, Καβάφη. Βιβλία του έχουν εκδοθεί και στην γραφή Μπράιγ. Ήταν παντρεμένος με την υψίφωνο Βάσω Παπαντωνίου και έχουν μια κόρη, την Ευρυδίκη.

Έφυγε από κοντά μας, στις 30 Νοεμβρίου 2023 σε ηλικία 89 ετών, αφήνοντας ένα μεγάλο κενό στις τέχνες και τα γράμματα, αλλά και μία πολύτιμη παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές.

Περίληψη

Ένα μωσαϊκό της δεκαετίας του 1970, των πρώτων χρόνων της Μεταπολίτευσης.

Παλαίμαχοι ρεμπέτες, η φυλή των Μπάο Μπάο, ένα παλιό μπαούλο με προσωπικά αντικείμενα, οι Εβραίοι της Θεσσαλονίκης, μια καταπιεσμένη νοικοκυρά που ζητάει σεξουαλική ανακούφιση, η άρνηση ενός Μάρτυρα του Ιεχωβά να στρατευτεί, ένας άντρας που αναπολεί τη χαμένη του αγάπη μέσα από ένα κολάζ φωτογραφιών από τον χώρο της πολιτικής, της τέχνης και του αθλητισμού, ένας οικολόγος φιλοβασιλικός

Μολούκοι τρομοκράτες που δίνουν ζωή σε έναν απόκληρο, ένας καταξιωμένος αριστερός συνδικαλιστής, το απωθημένο ενός ανθρώπου να κερδίσει το πρωτοχρονιάτικο φλουρί στα χρόνια της Κατοχής.

Μικρές ψηφίδες που συνθέτουν την εικόνα μιας ολόκληρης εποχής.

Απόσπασμα

Για να μη μένουν αμφιβολίες, θα πω σύντομα περί τίνος ΟΙ ΡΕΜΠΕΤΕΣ 20 πρόκειται: Ένας θείος μου στην Αμερική δούλεψε σκληρά στη ζωή του, ξεκινώντας από μετανάστης για να φτιάξει μια δουλειά, ένα όνομα, ένα μαγαζί. Πεθαίνοντας, το μαγαζί παράπεσε σε ανάξια ανίψια (ξαδέρφια μου), για να βρεθεί μετά από χρόνια με άλλο όνομα στην υπηρεσία μιας μεγάλης αλυσίδας εστιατορίων. Με πονούσε περνώντας απέξω να το βλέπω και να θυμάμαι τα παλιά μεγαλεία του, τώρα άλλο, σ’ άλλα χέρια, ντόπια, να σημαίνει για τον περαστικό που δεν ήξερε την ιστορία του αυτό ακριβώς που έλεγε ότι είναι. Κι ο θείος μου; Με τι ιδρώτα, τι αίμα, τι μεράκι το ’φτιαξε, ξεκινώντας απ’ το μηδέν ο ίδιος, πουλώντας λουκάνικα στον δρόμο, για να φτάσει να έχει πελατεία την υψηλή κοινωνία του Σικάγου που δεν ήταν άλλη απ’ την υψηλή Μαφία. Τάχα δεν θα αρρώστησε, υπό άλλη παρουσία, να το ’βλεπε σαν ξένο, σαν να μην είχε δώσει γι’ αυτό την ίδια τη ζωή του;