• Οσοι από μας ζήσαμε τα προς Ελλάδα μεταναστευτικά ρεύματα της τελευταίας τριαντακονταετίας,

δεν δυσκολευόμαστε να πραγματοποιήσουμε τις δέουσες συγκρίσεις ανάμεσα στις διαφορετικές ομάδες ανθρώπων που διαδοχικά εισέρευσαν στην χώρα. Οι πρώτοι -πρώτοι που ήρθαν, αμέσως μετά την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού, ήταν οι «ρωσοπόντιοι». Αδελφοί Ελληνες της ξενιτειάς, από τα βάθη και τα πλάτη της πρώην Σοβιετικής ένωσης, άνθρωποι με περηφάνεια και κιμπαριλίκι, που, στενεμένοι οικονομικά όπως ήτανε τον πρώτο καιρό του ερχομού τους, έβγαιναν -αν θυμάστε- στις λαϊκές αγορές και πουλούσαν όσο- όσο κάτι παρωχημένης τεχνολογίας εργαλεία, ρούχα και οικοσκευές, μπας κι ανταποκριθούνε έτσι στα πρώτα έξοδα τους…

• Οι δεύτεροι που μας ήρθαν ήτανε οι Αλβανοί, αμέσως μετά την κατάρρευση της δικτατορία του Χότζα. Αν και πολύ πιο επικίνδυνη φάρα αυτοί, υπήρχαν ανάμεσα τους και ένα σωρό τίμιοι, τελείως εξαθλιωμένοι άνθρωποι που κατάφεραν πεζή να διασχίσουν βουνά και λαγκάδια και αστικές περιοχές, προωθούμενοι σταδιακά έως τις μεγάλες ενδοπόλεις. Ανθρωποι σκληραγωγημένοι, μαθημένοι μια ζωή στην βαριά δουλειά, δεν λέγανε ποτέ όχι σε οποιαδήποτε αγγαρεία καθόντουσαν και κάνανε μεροκάματα στο πόδι, αποδεχόμενοι τα πάντα. Εμειναν, δούλεψαν ήσυχα και ταπεινά, προσαρμόστηκαν, έμαθαν την γλώσσα και ενσωματώθηκαν τελικά στον γενικό πληθυσμό δίχως να ενοχλήσουν υπερβολικά κανέναν.

• Το τρίτο ρεύμα όμως, αυτό το τωρινό, ουδεμία σχέση με τα δυο προηγηθέντα. Ούτε φυλετικά, ούτε πολιτιστικά, ούτε αξιακά, ούτε θρησκευτικά και κυρίως ούτε οικονομικά!

• Σαν είδαμε τις πρώτες βάρκες στις νησιωτικές ακτές, ανοίξαμε τις αγκαλιές μας. Προσφυγόπουλα είναι είπαμε, άνθρωποι κατατρεγμένοι που αξίζουν κάθε βοήθεια από μας. Από Αφρική κι Ασία δρομολογημένοι οι άνθρωποι αυτοί ήταν τα παραπροιόντα των αραβικών ανοίξεων και των συγκρούσεων που είχανε ξεσπάσει στις περιοχές τους και μπαίνανε στην χώρα μας εν είδει transit. Δεν θέλανε στ’ αλήθεια να μείνουνε εδώ, είχανε συγγενείς και γνωστούς στην β. ευρώπη και τραβούσαν όλοι τους κατά κει με την πυξίδα. Σε μας εγκλωβίστηκαν παρά την θέληση τους, όταν τρομοκρατημένοι από την εισβολή, οι βορειο-ευρωπαίοι κλείσανε όλες τις διόδους και άρχισαν να μας ταίζουνε λεφτά να δεχθούμε να κρατήσουμε εδώ τις φύρες που αποδιώχναν. Και ζαχάρωναν όσο γινότανε το χάπι. Σε αντίτιμο της γκετοποίησης μας, άρχισαν να στέλνουν εκατομμύρια ευρώ αλλά -μην έχοντας εμπιστοσύνη στις δικές μας τις μιζαδόρικες κυβερνήσεις- τις παρέκαμπταν και χώνανε τα μασούρια στις τσέπες των ΜΚΟ. Ετσι, η όλη υπόθεση του μεταναστευτικού δεν άργησε να μετεξελιχθεί σε ένα ιδιότυπο ανθρωποπάζαρο. Οι ΜΚΟτζήδες άρχισαν να βλέπουν τους εισερχομένους σαν προιόν. Τους καλωσορίζανε τους ντύνανε τους ταίζανε, τους κοιμίζανε, μετά μετρούσανε κεφάλια και πηγαίνανε σαν κύριοι να εισπράξουνε λεφτά από την ΕΕ…

• Κι όταν εκείνη είδε τα χάλια, επιχειρώντας να διορθώσει κάπως την κατάσταση την έκανε χειρότερη.

• Αρχισε να πληρώνει απευθείας τους εισερχομένους, αλλά αυτό οδήγησε τους κατατρεγμένους όλης της υφηλίου στο συμπέρασμα πως βρήκανε εδώ την πόρτα του παραδείσου και την κότα με τα χρυσά αυγά. Μόλις κατεβαίνανε από τις βάρκες με μια απλή τους δήλωση τους γραφόταν με ότι όνομα θέλανε σε καταλόγους και μετά τρέχανε με τα pin τους στα ΑΤΜ και γέμιζαν την τσέπη τους λεφτά. Αληθινά, γνήσια, ευρώπουλα που πέφτανε στα χέρια τους από τον ουρανό δίχως καμία προσπάθεια δική τους, έτσι σαν ευλογία του προφήτη.

• Και ήτανε το σύστημα τόσο γελοίο, που τους πλήρωνε και παραπάνω για κάθε πρόσθετο μέλος της ‘οικογένειας’ τους. Οι άνθρωποι με τα δίκια τους τρελάθηκαν στο σεξ. Γιατί να μη το έκαναν? ΚΑΙ το γλεντούσαν ΚΑΙ πληρωνόταν από πάνω. Παίρνανε τηλέφωνο σε φίλους και σε συγγενείς πίσω στην πατρίδα και τους λέγανε ‘αφήστε τα όλα κι ελάτε εδώ ρε. Τι παράδεισος και ουρί και τρίχες κατσαρές. Εδώ έχει ένα σωρό χαζούς που μας ταίζουν και μας ντύνουν και μας πληρώνουν!

’ • Γέμισε έτσι η Ελλάδα από κάθε λογής τυχοδιώκτες που ήρθανε να φάνε των γνωστικών το βιός. • Κι όταν η ποσότητα άρχισε να μετατρέπεται σε ποιότητα και άρχισε να μας παίρνει η κάτω βόλτα κι όταν οι ελληνικές κυβερνήσεις άρχισαν να τσινάνε, τότε, όλος αυτός ο δηλωμένος- αδήλωτος συρφετός, άρχισε να ψάχνει για εναλλακτικούς τρόπους βιοπορισμού.

• Χωρίς πολιτογράφηση και χωρίς χαρτιά τι τους έμενε να κάνουν?

• Εξαιρούμενοι από κάθε νόμιμη αγορά εργασίας το μόνο που είχανε σαν εναλλακτική ήταν η παραβατικότητα και το έγκλημα. Γέμισαν οι πόλεις με Χατζή- Ρουμί- Αλή που πιάσανε τις ρούγες και τα καλντερίμια και μοιράζανε τα πάρκα και τις πλατείες μας αναμεταξύ τους στήνοντας συμμορίες σαν την λαμπρή εκείνη πάλε ποτέ εποχή της ποτοαπαγόρευσης στην Αμερική….

• Κι οι κάτοικοι αυτής της χώρας άρχισαν άρχισαν σιγά- σιγά να χάνουν τον έλεγχο της ζωής τους, να αποτραβιούνται από τους δημόσιους χώρους, να μη κυκλοφορουνε μετά τα δειλινά και να δέχονται επισκέψεις ακόμα και κοιμώμενοι μέσα στις κατοικίες τους.

• Σημερα, η χώρα αυτή που πάντα αντιστάθηκε στους βαρβάρους η χώρα των ολύμπιων θεών η γεμάτη με πάλευκα αγάλματα άρειων ημίθεων και ηρώων, η χωρα αυτή σήμερα εκφυλίζεται πολιτιστικά, αλλοιώνεται δημογραφικά και μετατρέπεται σε ένα μεγάλο χωνευτήρι των λαών της οικουμένης.

Του Λεωνίδα Εκιντζόγλου