• Την στιγμή που στην χώρα οι νεκροί της πανδημίας έχουν φτάσει στα 8.000 περίπου άτομα ο αριθμός των σαρανταενός (41) συνολικά θυμάτων του δικού μας νομού μπορεί να φαντάζει μικρός αλλά είναι για μας σημαντικός.

• Ισχύει πάντοτε εκείνη η παλιά δημοσιογραφική αρχή που λέει πως για μια μικρή κοινωνία ανθρώπων η είδηση του θανάτου ενός από τα μέλη της την συγκλονίζει αναλογικά πολύ περισσότερο από την είδηση του θανάτου 500 ανθρώπων κάπου στην μακρινή Κίνα.
• Η ειδοποιός διαφορά εδώ είναι η έννοια του «δικού μας ανθρώπου».
• Κι αυτοί που έφυγαν εξαιτίας του κορωνοιού από την Καστοριά ήταν πραγματικά δικοί μας άνθρωποι. Ησαν φίλοι, γνωστοί, συγγενείς, σόι.
• Ησαν άνθρωποι της διπλανής πόρτας με τους οποίους φάγαμε ψωμί κι αλάτι σε κοινά τραπεζώματα, ήσαν αυτοί με τους οποίους παίζαμε μαζί σαν ήμασταν παιδιά, που καθίσαμε στα ίδια θρανία, που κάναμε όνειρα, που μοιραστήκαμε μυστικά, που δουλέψαμε στους ίδιους πάγκους, που βολτάραμε στις ίδιες γειτονιές….
• Τριάντα δύο άτομα (32) από τον Δήμο Καστοριάς, επτά (7) από το Αργος και δύο (2) από το Νεστόριο έφυγαν για πάντα από κοντά μας, χτυπημένα από έναν άυλο κι αόρατο εχθρό σε εποχές που –δυστυχώς- δεν ξέραμε ακόμη πολλά πράγματα για αυτόν και δεν γνωρίζαμε ποια ήταν τα πιο αποτελεσματικά μέτρα αυτοπροστασίας μας.
• Μακάρι οι προσφιλείς μας αυτοί να είναι κι οι τελευταίοι συμπολίτες που χάνουμε.
• Μακάρι η καταραμένη αυτή αρρώστια να σταματήσει σε αυτό το σημείο να μη κάνει ρούπι θανατικού παραπέρα και να μη θρηνήσουμε καινούργια θύματα.
• Οι εμβολιασμοί και τα τεστ δείχνουν το τέλος αυτής της περιπέτειας και σιμώνοντας όλο και περισσότερο κοντά σε αυτό το τέλος θα πρέπει να διπλασιάσουμε την προσοχή και τις προφυλάξεις μας.
• Ετσι κι αλλιώς οι πιο αδικοχαμένοι από τους πολεμιστές κάθε πολέμου δεν είναι παρά εκείνοι που χτυπιούνται από το τελευταίο -πριν την ειρήνη- βόλι!

Λεωνίδας Εκιντζόγλου