Λειτουργούσε μεταξύ 10 με 1.00 το μεσημέρι. Ήταν η ώρα που οι περισσότεροι νοικοκυραίοι έλειπαν στη δουλειά τους. Εαν κάποιος άνοιγε τη πόρτα, θα έβλεπε έναν καλοντυμένο άντρα, ίσως να κρατούσε και πούρο στο χέρι
, ο οποίος, θα προφασιζόταν ότι κατά λάθος χτύπησε, θα ζητούσε με ευγενικό τρόπο συγγνώμη και θα έφευγε. Δεν είχε ποτέ όπλο πάνω του ή μαχαίρι. Δεν έμοιαζε με εγκληματία. Το “λέγειν” του και η συμπεριφορά του ξεγελούσαν και δεν κινούσε υποψίες. Κανένας δεν φανταζόταν ότι αυτός ο ευγενικός και καλότροπος άνθρωπος ήταν ένας από τους μεγαλύτερους διαρρήκτες όλων των εποχών με 500 διαρρήξεις στο ενεργητικό του. Και όπως έχουμε αναφέρει και σε προηγούμενες υποθέσεις, ένας άντρας…υπεράνω πάσης υποψίας.
Ο διάσημος “Αυτιάς” ένας από τους μεγαλύτερους διαρρήκτες στην Ελλάδα, πριν ξεκινήσει τη δράση του ως διαρρήκτης, έκανε διάφορες δουλειές. Είχε εργαστεί ως ναυτικός, σερβιτόρος, εργάτης και υπεύθυνος μαγαζιού. Πάντα συνάδερφοι και φίλοι ήταν ικανοποιημένοι μαζί του. Ήταν “τύπος και υπογραμμός”, κατά το κοινώς λεγόμενον. Το ίδιο ήταν και για την οικογένειά του, αφού ο Περδικάρης ήταν παντρεμένος με δύο παιδιά. Για χρόνια η ζωή του κυλούσε ήρεμα, ώσπου μια μέρα γνώρισε τον Κ.Β., αδερφό γνωστής τραγουδίστριας. Ο Κ.Β τον μύησε στον “κόσμο της διάρρηξης” και τον έπεισε να μοιράζονται τη λεία. Η δράση του Περδικάρη διήρκεσε από το 1975 μέχρι το 1983. Για περίπου μια δεκαετία ο Περδικάρης ξέφευγε από τα χέρια της τότε Χωροφυλακής και Αστυνομίας. Δεν ήταν σεσημασμένος για να τον εντοπίσουν και φρόντιζε να μην αφήνει αποτυπώματα που θα τον πρόδιδαν. Εκτός από ένα: το αποτύπωμα του αυτιού του στην πόρτα των σπιτιών – στόχων του. Χάρη σε αυτό οι δημοσιογράφοι και η Αστυνομία του έδωσαν το παρατσούκλι ο “Αυτιάς”.
Ποια ήταν η τακτική του;
Στη περίπτωση όμως που κανείς δεν άνοιγε την πόρτα, ο ίδιος άνθρωπος θα έστηνε αυτί για να βεβαιωθεί πως δεν υπήρχε κανένας μέσα. Στη συνέχεια ο “Αυτιάς”, όπως έμεινε γνωστός εξαιτίας του τρόπου δράσης του, θα παραβίαζε την είσοδο με λοστό και κατόπιν θα άδειαζε το διαμέρισμα από μετρητά, τιμαλφή ή οποιοδήποτε άλλο αντικείμενο αξίας. Τα έδινε στον κλεπταποδόχο του Κ.Β., ο οποίος τα πουλούσε και του έδινε τα μισά χρήματα. Η πιο κερδοφόρα διάρρηξη που είχε κάνει, ήταν στο σπίτι του ζωγράφου Γιώργο Σικελιώτη, από τον οποίο είχε αποσπάσει περίπου 5 εκατομμύρια δραχμές. Ο Σικελιώτης δεν ανέφερε ποτέ το περιστατικό στην αστυνομία.
Μετά τις πρώτες ληστείες η ζωή του άλλαξε. Μέσα σε μικρό διάστημα άλλαξε τέσσερα αυτοκίνητα, πήρε μια βίλα στην Κινέτα, άνοιξε μαγαζί στον Κολωνό, αγόραζε τα ακριβότερα προϊόντα. Σύχναζε στα μπαρ της Τρούμπας, όπου πολλές φορές συστηνόταν ως Γιώργος Σταματελόπουλος, αστυνόμος της Δίωξης Ναρκωτικών. Μια φορά σε ένα από τα μπαρ της περιοχής ξέσπασε φασαρία ανάμεσα σε κάτι άντρες από την Αίγυπτο. Βγήκαν μαχαίρια. Ο κόσμος απευθύνθηκε στον “Σταματελόπουλο” για να ηρεμήσει τα πνεύματα και να τους συλλάβει ως όργανο της τάξης. Ο Περδικάρης δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς και τους συνέλαβε. Τους έβγαλε έξω από το μαγαζί και αφού μίλησε με ψυχραιμία με τους αστυνομικούς της περιοχής, τους υποτιθέμενους συναδέλφους του, τους παρέδωσε.
Ποιο ήταν το λάθος του και έφτασαν οι Αρχές στα ίχνη του;
Ο “Αυτιάς” δρούσε ανενόχλητος για περίπου οκτώ χρόνια. Με μοναδικό αποτύπωμα το αυτί, η αστυνομία δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα. Κάποια στιγμή όμως, τα ίχνη έφτασαν στον συνεργό του, τον κλεπταποδόχο. Πουλούσε τα κλοπιμαία στην αγορά, ώσπου, μια μέρα προσπάθησε να πουλήσει ένα όπλο που είχε κλέψει ο Περδικάρης από σπίτι αστυνομικού. Οι αστυνομικοί που είχαν ντυθεί σαν πολίτες, τον συνέλαβαν και μετά από ανακρίσεις ο κλεπταποδόχος αποκάλυψε το όνομα του διαρρήκτη. Ο Περδικάρης κατέφυγε στο πατρικό του στην Κεφαλλονιά για να γλιτώσει τη σύλληψη. Όμως, εκεί αποφάσισε να παραδοθεί. Ένα βράδυ γυρίζει και λέει: “Αν υπάρχεις Θεέ, που λένε πως υπάρχεις, πες μου τι κάνω τώρα στη ζωή μου”. Στο υποσυνείδητό του είδε μια παρουσία να του λέει “Γεράσιμε με κάλεσες;”.
Σάστισε. Την επόμενη μέρα πήγε να εξομολογηθεί στο εκκλησάκι της περιοχής και στη συνέχεια παραδόθηκε στην αστυνομία χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Πίστευε ότι ήταν “έργο του Σατανά” και πως επιτέλους είχε μπει στο σωστό δρόμο του Θεού. Παρέδωσε τη βίλα του στη Κινέτα και 45 εκατομμύρια δραχμές για να δοθούν πίσω στα θύματά του.
Στην κατάθεσή του ομολόγησε περίπου 110 διαρρήξεις. Όπως είπε, αυτές θυμόταν. Όμως ήταν πολύ παραπάνω. Ο Περδικάρης καταδικάστηκε σε 17 χρόνια κάθειρξη. Μεταφέρθηκε σε διάφορες φυλακές, από τον Κορυδαλλό, τον μετέφεραν στην Χαλκίδα, στα Ιωάννινα, στην Πάτρα, στην Αίγινα και τελικά κατέληξε στις αγροτικές φυλακές στην Αγιά Λάρισας. Ο Περδικάρης, χωρίς καν να έχει απειλήσει τη ζωή κάποιου έστω και προφορικά, εξέτισε τα 14 από τα 17 χρόνια της ποινής του και αφέθηκε ελεύθερος. Όσο ήταν μέσα στη φυλακή, προσπαθούσε να βάλει στον δρόμο του Θεού και τους υπόλοιπους συγκρατούμενούς του. Όταν βγήκε συνέχισε να κηρύττει τον λόγο του Θεού σε διάφορες εκκλησίες της Αθήνας, ώστε να μην κάνουν και οι άλλοι λάθη σαν τα δικά του.
Πηγές: mixanitouxronou.gr
